شماره روزنامه ۵۹۹۲
|

آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد

  • دلایل ناکامی‌های نظام برنامه‌ریزی توسعه را در چه عواملی می‌توان جست‌وجو کرد؟ در اینجا ما بر دو دسته محدودیت‌های عملیاتی و ساختاری در کشور تاکید می‌کنیم. به بیان روشن‌تر، دلایل مساله را در مثلث دولت، توسعه (عمران) و برنامه‌ریزی جست‌وجو می‌کنیم. ما ضمن تاکید بر تعامل دولت و نظام برنامه‌ریزی، عوامل مربوطه را در نگرش و اعتقاد به کارآیی سامان برنامه‌ریزی از سوی اصحاب قدرت، نحوه استفاده از قابلیت‌های فرهنگی و ظرفیت‌های ملی، اتکای شدید برنامه‌ها به قیمت و بازار نفت و عدم تشخیص و تعریف جایگاه دقیق سازمان برنامه و بودجه در سامان تشکیلاتی کشور کنکاش می‌کنیم. ابتدا از نگرش دولت به توسعه آغاز می‌کنیم.
  • تا یک دهه پس از کودتای 1332 شاه درصدد تثبیت قدرت خود بود. در ادامه، حکومت پهلوی متکی به برنامه‌های پیشنهادی خارجی، تاسیس نهادهای جدید در عرصه توسعه و برنامه‌ریزی، درآمدهای کلان نفتی و واردات فراوان، برنامه‌های توسعه را طرح‌ریزی کرد. وجه غالب این برنامه‌ها، توجه و تمرکز بر رشد اقتصادی بود. در این برنامه‌ها، عرصه فرهنگ بومی و جنبه‌های سیاسی، مورد غفلت قرار گرفته بود.
  • در تاریخ 6 بهمن ماه 1341 همه‌پرسی سراسری مربوط به اصلاحات ارضی اجرا شد. 5 میلیون و589 هزار و 711 نفر برای انقلاب سفید و 521 هزار و 108 نفر علیه انقلاب سفید، آرای خود را به صندوق‌ها ریختند. در این انتخابات برای نخستین بار در تاریخ ایران زنان نیز به پای صندوق‌های رای رفتند و اصلاحات ارضی در سه مرحله انجام شد.
  • مدیر مرکز اسناد کتابخانه مجلس شورای‌ اسلامی از خریداری چهار مجموعه سند پارلمانی خبر داد و افزود: روند خرید اسناد در کتابخانه مجلس با همکاری مدیریت فراهم‌آوری و مدیریت مرکز اسناد انجام می‌شود و مجموعه‌ سندهایی که از خارج کتابخانه برای فروش ارائه می‌شود، با حضور کارگروه این بخش قیمت‌گذاری و درصورت هماهنگی با سیاست‌های کتابخانه مجلس خریداری می‌شوند. به گفته ططری، این چهار مجموعه از بین 9 مجموعه ارائه‌شده در یک ماه گذشته به کتابخانه مجلس بود که طی یک جلسه آنها را انتخاب و خریداری کردیم.
  • در دوره قاجار، نظام مالیاتی ایران به‌دست مستوفیان اداره می‌شد و ساختار ساده‌ای داشت؛ به این‌گونه که برای هر ایالتی، مستوفی در مرکز دارالخلافه به تنظیم دفاتر مالیاتی (جزوجمع) مشغول بود.
  • اگرچه منحنی انحطاط ایران در دوره ناصری به پایان رسیده بود، اما با این همه، این انحطاط همه‌سویه موجب فروپاشی یا فروریزی کامل از درون نمی‌شد. مهم‌ترین مرده‌ریگ (میراث) عصر قاجاران تبدیل شدن ایران به کشوری مستعمره یا دست‌کم کشوری بود که در عمل به دو منطقه نفوذ دو همسایه شمالی و جنوبی تبدیل شده بود.