شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد

  • ویپرت فون بلوشر دیپلمات آلمانی بود که در فاصله سال‌های ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۵ به‌عنوان سفیر آلمان در ایران حضور داشت. این زمان مقارن با سلطنت رضاشاه در ایران بود و در نهایت اختلافی که میان او و شاه برسر تملک کارخانه نساجی شاهی پدید آمد، موجب شد ایران را ترک کند. وی در سفرنامه‌اش به فرآیند کشف نفت و مسائل آن در ایران اشاره کرده است که بخش‌هایی از آن را می‌خوانید.

  • داریوش شهبازی
    خورشید خانم تهرانی خیاطی بود که با اعتماد امیرکبیر به تولید بخشی از لباس نظامیان پرداخت و با هدایت امیر کارگرانی در اختیار گرفت و کارش را توسعه داد و نخستین کارگاه تولیدی خیاطی زنانه را در تهران تشکیل داد. به این ترتیب او نخستین زن تهرانی بود که در ترقی تولیدات ملی به رقابت با کالای فرنگی پرداخت و انصافا خوب از عهده کار بر آمد.

  • مرداد 1332 اعلام شد که بازداشت هواداران دکتر مصدق و مقامات منصوب از جانب او در سراسر کشور ادامه دارد و تا بامداد این روز بیش از دویست تن بازداشت شده‌اند و بسیاری از مقامات دولتی برکنار شده و تصفیه ادارات ادامه خواهد داشت. بسیاری از مقامات نیز خود کناره‌گیری کرده بودند. اللهیار صالح از سمت سفیری ایران در آمریکا استعفا داده بود.

  • 30 مرداد سال 1313 داشتن نام خانوادگی در ایران اجباری شد. پیش از آن فقط افراد ثروتمند و دارای اصالت، دارای لقب خانوادگی بودند که نشان‌دهنده منزلت درباری، رسمی و قومی و خانوادگی‌شان بود. با پایان یافتن جنگ جهانی اول و در سال 1304، واحد زیرمجموعه بلدیه به اداره ارتقا یافت و عنوان «احصائیه» برای آن انتخاب شد. با تصویب قانون مدنی، استفاده از القاب گذشته منسوخ و انتخاب نام خانوادگی برای تمام اتباع ایران اجباری شد.

  • دیوید برنارد استینمن، معمار و مهندس آمریکایی 21 اوت 1960 در سن 74 سالگی درگذشت. او را معمار پل‌های مدرن نامیده‌اند؛ پل‌هایی که در کشورهای مختلف از جمله آمریکا، تایلند، انگلستان، پرتغال، ایتالیا، برزیل،‌هائیتی، پورتوریکو، کانادا، کره جنوبی، عراق و پاکستان طراحی کرده و ساخته است.

  • سقوط مصدق و کودتای 28 مرداد 1332 که به کمک آمریکا انجام گرفت، در وجدان ایرانیان شکستگی‌های دردناکی به‌جا گذاشت که بسیاری از آنان هرگز از آن شفا نیافتند. این زخم باز، پیشداوری‌های بسیاری را نسبت به مشروعیت شاه به‌وجود آورد. اما واقعیت آن است که پس از انقلاب با گذشت زمان زخم‌ها جوش خورده‌اند و ایرانیان می‌توانند امروز به آینده بهتر بنگرند. به‌طوری‌که می‌توان نوعی بازسنجی وقایع تاریخی و فاصله‌گیری از آنها را نزد بسیاری از ایرانیان ملاحظه کرد.

  • توجه به وضع زنان در جامعه ایرانی به قبل از دوره رضاشاه بازمی‌گردد. به‌عنوان نمونه افرادی همچون میرزاملکم‌خان، میرزا آقاخان کرمانی، شیخ احمد روحی کرمانی از پیش از مشروطه، تقی‌زاده و کسروی از زمان مشروطه به وضع زنان پرداختند.

جستجوی پیشرفته