شماره روزنامه ۵۹۸۸
|

آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد

  • در آغاز دهه 1960، هدف شاه در زمینه پیشرفت اقتصادی سه چیز بود: رشد سریع اقتصادی، تثبیت قیمت‌ها و اصلاحات اجتماعی. وسیله نیل به این هدف‌ها نیز درآمد نفت و برنامه‌های پنج‌ساله عمرانی بود. او تا جایی که قدرت داشت، در راه افزایش میزان تولید، افزایش درآمد نفت و در نتیجه افزایش درآمد ایران کوشید. شگفت آنکه پیشرفت‌هایی که قبل از افزایش بهای نفت در نیمه دهه 1970صورت گرفت به مراتب بیشتر از دورانی بود که سیل دلارهای نفتی به ایران سرازیر شد.
  • سایت ویکی‌لیکس سندی از گفت‌وگوی آلفرد آترتون، دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور خاورمیانه با محمدرضا شاه پهلوی در روز سوم مهر ۱۳۵۷ منتشر کرده که یک هفته پس از توافق کمپ‌دیوید انجام شده است. محتوای این گفت‌وگوها بیانگر کنجکاوی شاه ایران برای اطلاع از مواضع کشورهای عربی در قبال توافق‌نامه بین انور سادات، رئیس‌جمهور مصر و مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل است و در جایی هم از «افزایش فعالیت‌های شوروی در خاورمیانه و ایجاد بی‌ثباتی در ایران» ابراز نگرانی می‌کند.
  • وقایع روزهای 21 و 22 بهمن ماه سال 1357در سرنگونی رژیم پهلوی دوم و شکلگیری انقلاب اسلامی نقش حیاتی را بازی کرد. از صبح روز 21 بهمن با آغاز درگیری مسلحانه، پرسنل انقلابی نیروی هوایی برای تسلیح مردم در ازای کارت پایان خدمت سربازی، یک قبضه سلاح و هفت‌فشنگ در اختیار آنان قرار می‌دادند.
  • زهرا حاتمی
    سیمای دکتر محمد مصدق و جایگاه او در گفتمان رسمی و در ذهنیت مردم پیش و پس از انقلاب بارها و بارها و تحت تاثیر عواملی بسیار درحال تغییر و تحول بوده است و همچنان هست. در این میان توجه به تحولات مرتبط با او در دوره پس از انقلاب 57 جالب توجه است. مردی که روزی عکسش در تمامی تظاهرات‌های سراسری در دستان مردم معترض دیده می‌شد و نماد و شاهدی بود بر وابستگی دولت و بیگانگی‌اش با ملت، به تدریج به کناری نهاده شد یا در خوشبینانه ترین شکل پذیرفته شد که با همراهی دیگران در نهضت ملی شدن نفت نقش بازی کرده است.
  • اولین عکسبرداری از تخت‌جمشید، در عصر قاجار و در عهد سلطنت ناصرالدین شاه صورت گرفت. اول بار، ناصرالدین شاه در سال ۱۲۶۶ قمری (۱۲۲۹ شمسی)، هنگامی که تنها ۱۹ سال داشت، ژول ریشار فرانسوی را مامور کرد تا از بناهای تخت‌جمشید عکاسی کند.
  • «میسیون نظامی ما در ایران تحت شرایطی شروع به‌کار کرده بود که سیاست کلی آمریکا بر مبنای فروش نامحدود اسلحه و تجهیزات نظامی به ایران استوار بود و هیات نظامی ما در ایران هم بیشتر نقش مامور خرید اسلحه برای ایران را بازی می‌کرد. روش کار براین منوال بود که مقامات ایرانی صورت سفارش‌های تسلیحاتی خود را با مشورت مستشاران آمریکایی تنظیم می‌کردند و هیات آمریکا ترتیب خرید و تحویل این سلاح‌ها را می‌داد. پرداخت پول این سلاح‌ها هم با در آمد روز افزون نفت ایران مساله‌ای به‌شمار نمی‌آمد.»