آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد
-
آتاتورک و اردوغان، سکولاریسم و مذهب
رجب طیب اردوغان ۱۶ آوریل ۲۰۱۷ پس از انداختن رای آری (EVET) خود در صندوق رفراندوم قانون اساسی اعلام کرد که «بهدنبال تحقق رویای آتاتورک در ترکیه برای ساختن ترکیهای متمدن هستیم. » رویایی که برخلاف نظر او میخ آخر بر تابوت جمهوری مصطفی کمال پاشا بود که ۲۰ ژانویه ۱۹۲۱ پارلمان با تصویب «تشکیلات قانون اساسی» بنیان گذاشته بود. جمهوریای که در آستانه یکصدمین سالگرد تاییدش حالا باید در مقابل اصلاحات حزب عدالت و توسعه قرار گیرد. اردوغان و همفکرانش در حزب اسلامگرای عدالت و توسعه از نیمه پایانی دهه ۹۰ میلادی برای جمهوری سکولار و لائیک آتاتورک خواب آوریل ۲۰۱۷ را دیده بودند؛ روندی که تاریخ نشان میدهد اردوغان با بهرهگیری تجربه تاریخی آتاتورک در به حاشیه بردن خلافت ششصدساله عثمانی به کار برده بود.
-
روز شوراها
نهم اردیبهشت بهعنوان روز شوراها نامگذاری شده است. شوراها در ذیل فصل قانونی مجلس شورای اسلامی بهعنوان نهادی برای مسوولیتپذیری و نظارت بر امور تصدیگری تدوین شدهاند و الگوهای موفق در دنیا نیز تقریبا همه وظایف تصدیگری را از طریق نظارت شورا بر بخش خصوصی به شوراها دادهاند. پس از روی کار آمدن دولت اصلاحات، اولین انتخابات رسمى شوراها براساس قانون اساسى روز هفتم اسفند 1377 یعنى 20 سال بعد از پیروزى انقلاب اسلامی در چارچوب برنامه توسعه سیاسى و گسترش نهادهاى مدنى و مشارکت عمومى برگزار شد و حدود 185 هزار نفر اعضاى اصلى و علىالبدل در سراسر کشور از سوی مردم برگزیده شدند و بالاخره در روز نهم اردیبهشت 1378 شوراهاى شهر و روستا بهطور رسمى دوره چهار ساله مسوولیت خویش را آغاز کردند.
-
کامران میرزا نایبالسلطنه صدراعظم شد
9 اردیبهشت 1288 بهدنبال افزایش آشوب و بحران در سراسر کشور، محمدعلی شاه، مشیرالدوله صدراعظم را بر کنار و کامران میرزا نایبالسلطنه را صدراعظم و وزیرجنگ کرد؛ کامران میرزا پسر ناصرالدین شاه قاجار و تنها فرزند منیرالسلطنه از همسران ناصرالدینشاه بود. پیش از وی ناصرالدین شاه از همسران متعدد خود صاحب ده پسر شده بود که از این تعداد تنها دو نفر زنده مانده بودند: سلطان مسعود میرزا و مظفرالدین میرزا. نسب خانوادگی شکوهالسلطنه، مادر مظفرالدین میرزا، باعث ارجحیت وی بر برادران دیگر بود، اما مانع نشد که شاه علاقه خود به فرزند کوچکترش را پنهان کند.
-
بررسی یک سند اقتصادی
کمال روزبهانی/ کارشناس ارشد تاریخ
«اعلان» (یا همان آگهی کنونی) در قدیم راهی برای اظهار کردن مطلب مهمی برای اطلاع عموم بود که در برگه کاغذ چاپ یا نوشته میشد و در گذرگاههای عمومی چسبانده یا در روزنامهها درج میشد. اعلانها گاهی تحت عناوین مختلف چاپ میشد. مثلا مطلبی را که باید از طرف اداره پست یا بلدیه طهران یا دولت یا حکومت اعلام میشد، تحت عناوینی مانند: اعلان پست یا اعلان بلدیه طهران یا اعلان دولتی یا اعلان حکومت و. . . تیتر میزدند. اعلانهای چاپی در مطبعه یا همان چاپخانهها به چاپ میرسید.