ایران همچون موضعی برای تلاش‌های استیلاگرانه استعمار بریتانیا در خاورزمین، مورد توجه انگلستان بوده است. قلمرو این کشور، به‌ویژه بخش جنوبی آن، همان حلقه مورد نیازی بود که آسیای صغیر را که زیر نفوذ انگلستان بود، به هندوستان پیوند می‌داد.

در این دوران، تلاش در راه تبدیل این منطقه به موضعی مهم برای مبارزه به خاطر تقسیم مجدد جهان، از ویژگی‌های محافل حاکم بر بریتانیا و به‌ویژه برای «دسته‌بندی خاورمیانه» آنان بوده است. لرد کرزن، سرکرده دسته‌بندی خاورمیانه، بر اهمیت سیاسی ایران برای امپراتوری انگلستان تاکید و پیشنهاد می‌کرد سیستان، بلوچستان و خلیج‌فارس به مستعمرات امپراتوری بریتانیا تبدیل شوند که این، موقعیت بریتانیا را در خاورمیانه و هندوستان، بسیار تقویت می‌کرد.

در دهه‌های پایانی قرن هجدهم و سال‌های آغازین قرن نوزدهم میلادی تحولاتی در سطح منطقه و جهان به‌وقوع پیوست که سبب ورود ایران به دایره سیاست بین‌الملل شد. به لحاظ منطقه‌ای در سال 1786 م. /1201 ق دولت بریتانیا از طریق کمپانی هند شرقی، سلطه کامل خود بر هندوستان را برقرار کرد. واقعه‌ای که سبب شد تا از این پس خلیج‌فارس علاوه بر اهمیت تجاری به لحاظ امنیتی نیز برای بریتانیا حائز اهمیت باشد؛ واقعیتی که تا مدت زمانی بیش از یک قرن نقش اساسی در شکل‌دهی سیاست‌های بریتانیا در منطقه داشت. در شمال کشور نیز روسیه، مجددا سیاست پیشروی به سمت جنوب و دستیابی به آب‌های گرم خلیج‌فارس را به منظور نزدیکی با هندوستان مدنظر قرار داده بود.

تنظیم و تالیف: حسن فرازمند‌‌‌‌‌

جراید کشور روز 16 شهریور 1327 یادآور شدند که محصول چغندر طبق پیش‌بینی بالغ‌بر 300 هزار تن بوده که حمل آن به‌تدریج از طرف بانک صنعتی و معدنی به مناقصه گذاشته شد تا برنده مناقصه معلوم و اقدام به‌عمل شود. در خبر دیگری نیز در این زمینه در جراید روز 16 شهریور 1327 ذکر شده است که: از 5000 تن قند خریداری‌شده وزارت دارایی مقدار 1700 تن آن به‌وسیله کشتی وارد خرمشهر و تخلیه گردیده است و مقدار 3300 تن بقیه هم به‌وسیله کشتی از بندر حمل و به‌زودی به یکی از بنادر جنوب وارد خواهد شد.

انتشار توامان دو خبر در روزنامه اطلاعات روز 16 شهریور سال 53 حکایت از آن داشت که با افزایش قیمت نفت، شاخص بهای کالاها نیز در کشور کاهش یافته بود. در خبر اول آمده بود که دکتر جمشید آموزگار، وزیر کشور و رئیس هیات نمایندگی ایران در سازمان اوپک در یک مصاحبه با روزنامه متنفذ «فایننشال تایمز» چاپ لندن فاش کرد که گذشته از ایران، 8 کشور از 12 کشور عضو اوپک با افزایش 14 درصدی بهای نفت موافقت خود را اعلام کرده‌اند. رقم 14 درصد همان رقمی بود که کمیسیون اقتصادی اوپک برای میزان تورم در کشورهای عمده صنعتی جهان ظرف شش ماهه اول سال‌جاری (سال 53) تخمین زده بود.

آماری که روز 16 شهریور سال 54 منتشر شد، حکایت از آن داشت که در مردادماه 54 مسافرانی که از اروپا وارد ایران شدند حدود 10 هزار دستگاه اتومبیل وارد ایران کردند که اکثر آنها اروپایی بودند. این آمار همچنین حکایت از آن داشت که ورود اتومبیل خارجی اگرچه کاهش یافته، اما تعداد آن در روز به 200 تا 250 دستگاه رسیده است و شمار اتومبیل‌های وارداتی که از طریق مسافران وارد کشور می‌شود، به علت پایان تعطیلات تابستانی و تغییر فصل در هفته‌های آینده باز هم تقلیل خواهد یافت. ورود اتومبیل مسافری در مردادماه همان سال به 300 تا 350 اتومبیل در روز رسید که این رقم نسبت به سال‌های قبل بی‌سابقه بود.

مرکز آمار ایران تعداد محصلانی را که در سال تحصیلی 55-54 وارد مدرسه می‌شدند 7 میلیون و 720 نفر اعلام کرد و آنها را واجب‌التعلیم خواند. در اطلاعیه مرکز آمار ایران در این باره در 16 شهریور 54 آمده بود: جمعیت لازم‌التعلیم 6 تا 13 ساله دوره اول و دوم (دبستان و راهنمایی) تعلیمات عمومی کشور را فرا می‌گیرند. براساس این آمار در سال تحصیلی مذکور، جمعیت لازم‌التعلیم 6 تا 10 ساله کشور 5 میلیون نفر بود، از این عده 2 میلیون و 576 هزار نفر پسر و 2 میلیون و 424 هزار نفر دختر بودند. در سال تحصیلی (55-54) 2 میلیون و 837 هزار نفر در روستاها و 2 میلیون و 163 هزار نفر در شهرها به مدارس رفتند.

نطق دکتر شفق در مجلس شورای ملی که بخش‌هایی از آن در روزنامه اطلاعات روز 16 شهریور 1327 به چاپ رسید، دال بر حمایت‌های این نماینده از وضعیت رو به پیشرفت کارخانه‌های کشور بود. او در بخشی از این نطق گفت: کارخانه‌های ما بعد از وقایع شهریور 1320 با کمال تاسف رو به انحلال می‌رفت و گرفتار فجایعی شده بود، ولی الان (1327) به زحمت دارد قد علم می‌کند و باید در این موقع بگویم با وجود بدگویی که نسبت به بانک صنعتی معمول شده است، همان بانک با داشتن کارمندان و مهندسان لایق و درستکار قدم‌های سودمندی هم برداشته است.

به سرعت برق دولت ما پس از این اتحاد ترقی می‌کرد؛ اگر یکی دو مانع در مقابل نداشتیم: یکی صلح روس و انگلیس است که حتی المقدور نمی‌گذارند. دیگری نداشتن پول است که برای هر کار پول لازم و کارخانه تمدن و ترقی ما به واسطه نداشتن زغال خوابیده است. سیّمی (سومی) که در مقابل آن دو تا اهمیتش کمتر است اضافه کردن دو اصل به قانون اساسی یکی آزادی. . . ، دیگری مساوات حقوق تا این لا مذهب‌های مملکت آرام و ساکت شده، دست از فساد و فتنه بردارند و به دست خود مملکت را برای همین دو مساله به دست اجانب ندهند. امیدواریم همان طور که خداوند آن گره بزرگ را گشود صاحب شریعت هم کمک نموده این سه مشکل را حل کند.

محدوده عرصه و حریم مجموعه کارخانه و انبار پنبه گرمسار تعیین شد. رئیس اداره میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان گرمسار گفت: محدوده عرصه و حریم و ضوابط حفاظتی و معماری مجموعه کارخانه و انبار پنبه گرمسار که در سال 1380 با شماره 5641 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده بود، از سوی سازمان میراث فرهنگی ابلاغ شد. به گزارش روابط‌عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان سمنان، مهوش کمالی گفت: محدوده حریم این اثر تاریخی فرهنگی از این پس تحت حفاظت و نظارت سازمان میراث فرهنگی است و هرگونه دخل و تصرف در محدوده حریم بر اساس مواد 558 تا 569 قانون مجازات اسلامی، جرم محسوب می‌شود.

چنین نیست که همه کشتی‌هایی که به مقصد آن کوه‌ها حرکت می‌کنند، به آنجا برسند فقط یکی از آن کوه‌ها که «خشنامی» نام دارد. (روزی) یکی از کشتی‌ها که از آن حدود می‌گذشت به آن کوه راهنمایی شد. سرنشینانش آن کوه را دیدند و قصد آن کردند. چون صبح شد با قایقی به سوی آن رفتند تا هیزم بیاورند، در آنجا آتش افروختند بر اثر آتش نقره گداخته شد و راه افتاد. دانستند آنجا معدنی است هر آن‌قدر که خواستند از آن کوه (نقره) برداشتند، چون به کشتی نشستند دریا توفانی شد پس همه آنچه را از آن کوه بر گرفته بودند به دریا ریختند، بعد از آن مردم به سوی این کوه بار بستند (حرکت کردند) ولی آن را نیافتند، چون مانند آن کوه در این دریا بسیار است و قابل شمارش نیست، بعضی از آن جزایر دست نیافتنی است که دریانوردان هم آن را نمی‌شناسند.