شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : مدیران

  • نويسنده: Robert Reffkin مترجم: فاطمه تل زرد
    شرکت‌ها وقتی بزرگ می‌شوند -به لحاظ تعداد کارکنان و حجم واحدهای سازمانی- انجام یک پروژه یا طرح جدید در آنها با «پیچیدگی» همراه می‌شود. هرکدام از مدیران یا اعضای تیم هدایت پروژه، مسوولیت کار را متوجه دیگری می‌داند یا منتظر اقدام نفر بعدی است. این سردرگمی مانع «فعالیت بیشتر در زمان کمتر» می‌شود. برای اداره مقتدرانه ابرشرکت، الگوی تازه‌ای وجود دارد.
  • مترجم: مريم رضايي
    این روزها بیش از همیشه می‌خواهیم کارمان معنا داشته باشد. و اساس کار معنادار این است که بدانیم در کنار هم چه کسی هستیم، چطور هوای هم را داریم، محیط چطور از ما پشتیبانی می‌کند و چقدر احساس امنیت و تعلق و مهم بودن در کارمان داریم. این پیش‌نیازها به ما کمک می‌کنند هویت‌مان را از طریق کارمان توسعه دهیم و در نتیجه به نسخه‌ بزرگ‌تری از خودمان تبدیل شویم. خیلی از مشاغل خودشان ذاتا معنادارند؛ مشاغلی مثل مراقبت‌های بهداشتی، معلمی و مشاوره. اما شواهد بیشتری نشان می‌دهند که همه کارکنان نیاز دارند در کارشان هدف داشته باشند.
  • مترجم: سارا بنی‌صدر
    آیا کارکنان امروز همچنان می‌توانند برای ارتقا یافتن یا حتی ادامه کار خود به مهارت‌های گذشته شان تکیه کنند؟ ستون نویس هفته‌نامه اکونومیست در شماره اخیر این مجله به این موضوع پرداخته است؛ او انعطاف‌پذیری را لازمه باقی ماندن و موفقیت در محیط‌های کاری مدرن می‌داند:
  • مترجم: سیدحسین علوی‌لنگرودی
    موج گسترده استعفای کارکنان ممتاز و کارآمد در ماه‌های اخیر بسیاری از مدیران عامل را غافلگیر و سردرگم کرده است. بر اساس آمار جدید وزارت کار آمریکا، فقط در ماه آوریل سال 2021 بیش از 4میلیون تن از کارشان استعفا داده‌اند که دلیل عمده آن عبارت بود از افزایش یافتن اهمیت رفاه در محیط کار در دوران پس از همه‌گیری کووید-19. در واقع، بسیاری از این کارکنان به دنبال ایجاد تعادل بیشتر و بهتر بین کار و زندگی‌شان هستند به عنوان مثال می‌خواهند مسیرهای کوتاه‌تری را بین منزل و محل کارشان طی کنند، سلامت روانی بیشتر و باکیفیت‌تری داشته باشند و شادکاری واقعی را تجربه کنند. در دوران پساکرونا اغلب کارکنان مایل هستند کارفرمایانی را پیدا کنند که توجه بیشتری به ارزش‌های مورد نظرشان داشته باشند. از سوی دیگر مشتریان نیز از شرکت‌ها انتظار…