آرشیو اخبار : %D9%85%D8%AF%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
-
تفکر طراحی‌محور ابزار کارآمد مدیران
ریحانه نیک ناماز دوران مدرسه به ما یاد داده‌اند که وقتی می‌خواهیم مساله‌ای را حل کنیم، به این صورت عمل کنیم: ابتدا متغیرهای معلوم و مجهول را تعیین کنیم و سپس بر اساس اطلاعات موجود، مقدار متغیرهای مجهول را مشخص کنیم. این شیوه حل مساله که گاهی آن را روش مهندسی نیز می‌نامند، برای حل مسائلی همچون طراحی یک پل، مدار الکترونیکی، قطعه خودرو و... کارآمد و مناسب است؛ اما در زندگی مسائل بسیاری وجود دارند که به این صورت حل‌شدنی نیستند. در واقع عمده مسائلی که در زندگی روزمره با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کنیم دچار یکی از وضعیت‌های زیر هستند: 1- تعداد متغیرهای مجهول به مراتب بیشتر از متغیرهای معلوم است. 2- هیچ نوع اطلاعاتی برای اینکه بتوانیم مقدار یا روند برخی از متغیرها را حدس بزنیم در دست نیست و اساسا صورت مساله مشخص نیست. -
پرسش‌هایی برای سنجش شادی در کار
نویسنده: کارل استایب مترجم: سیدحسین علوی لنگرودیدر جلسات برنامه‌ریزی عملکرد، کارمندان ممکن است بخواهند در مورد گزینه‌های کاری‌شان صحبت کنند و از شما بپرسند که از نظر شما آنها باید به کجا برسند. اما واقعیت آن است که یک بحث و گفت‌وگوی سازنده و سالم در مورد شناسایی مسیرهای کاری به ندرت در یک جلسه اتفاق می‌افتند بنابراین لازم است چندین جلسه گفت‌وگو و مباحثه در زمان‌های مختلف بین کارمند و مدیر برگزار شود. البته هر کدام از این جلسات باید دارای شکلی به خصوص و متفاوت از سایر جلسات بوده و علاوه بر این باید بر اساس پتانسیل‌ها و علاقه‌مندی‌های تک‌تک کارمندان شکل بگیرند. -
چگونه امنیت شغلی خود را تضمین کنیم؟
نویسنده: Liz Ryan مترجم: مریم مرادخانیمشاور عزیز، بیست سال برای یک اداره دولتی کار می‌کردم. سپس به دلیل تغییراتی که در ساختار سازمان ایجاد شد، از کار بیکار شدم. اصلا فکرش را هم نمی‌کردم شغلم را از دست بدهم. گیج و سردرگم شده بودم. 6 ماه بیکار بودم تا اینکه یک شغل جدید در یک شرکت خصوصی پیدا کردم و دو سال آنجا کار کردم. صاحب شرکت بازنشسته شد و پسرش شرکت را فروخت و من دوباره بیکار شدم و حالا دنبال کار می‌گردم. بیش از هر چیزی به دنبال ثبات شغلی هستم. چطور می‌توانم شغلی پیدا کنم که حداکثر امنیت شغلی را داشته باشد؟ -
مدیریت غلط مدارس چه بر سر دانش‌آموزان میآورد؟
نویسنده: پیتر سنگه مترجم: کیارش رمضاننژادبه چند نفر از ما در مدرسه گفته شده است که استعداد نقاشی کشیدن نداریم؟ چند نفر از ما به دلیل اینکه صدای خوشی نداشتیم از گروه سرود مدرسه خود کنار گذاشته شدیم؟ یا چند نفر از ما در مدرسه فهمیدیم که ما در درس ریاضی یا ادبیات قوی نیستیم؟ میتوان تصور کرد که تعداد محدودی از خوانندگان در طول تحصیلشان این بخت را داشتهاند تا به سلامت از این برچسبها در امان بمانند! شاید امروز و در بزرگسالی ما دیگر خودمان را با این ویژگیها صدا نکنیم اما همچنان اثر این تلقینات را در خود احساس می‌کنیم در خیلی از مواقع تنها برای اینکه نقص احتمالی خود را از چشم دیگران بپوشانیم، از مشارکت در اموری که فکر می‌کنیم در انجام آنها بیاستعداد هستیم، خودداری می‌کنیم. این آسیب از آنجا ناشی میشود که تبعیت و پیروی یکی از ارزش‌های مرکزی در عصر صنعت…