آینده پایدار در گرو مشارکت عمومی

شینا انصاری رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست صحبت از وضعیت نامناسب محیط‌زیست، خصوصا موضوع آلودگی‌های آب و خاک و‌ هوا چیزی نیست که بتوان با پرده‌پوشی با آن برخورد کرد. امروز آلودگی هوا در شهرها، کاهش منابع آب، معضل پسماند در بسیاری از نقاط کشور، فرسایش خاک، فرونشست زمین، توفان‌های گردوغبار و بسیاری مشکلات و معضلات دیگر پیش روی جامعه قرار گرفته و همگان درباره آنها آگاهی دارند. آن‌طور که اصل پنجاهم قانون اساسی، به‌عنوان اصلی مترقی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به‌صراحت بیان کرده، حفاظت محیط‌زیست وظیفه‌ای همگانی و برعهده آحاد جامعه اعم از شهروندان و مسوولان است. آنچه از این اصل برمی‌آید، تکلیفی است که بر دوش همگان در هر جایگاه نهاده شده و پرواضح است که دولت و سایر قوای کشور و دستگاه‌های زیرمجموعه نیز وظایفی خطیرتر نسبت به سایر اعضای جامعه بر عهده دارند.

متفکران و متخصصان جهان، یکی از مهم‌ترین دلایل وضعیت نامطلوب محیط‌زیست را فعالیت‌های ناپایدار اقتصادی با هدف کسب رفاه و ثروت می‌دانند. بحران اقلیمی در پی افزایش سوزاندن سوخت‌های فسیلی پس از انقلاب صنعتی به جایی رسیده که دانشمندان جهان را با شرایطی غیرقابل پیش‌بینی در مورد اقلیم کره زمین روبه‌رو کرده است؛ شرایطی که وقایع حَدّی متعددی را در یک دهه اخیر در جای‌جای کره زمین رقم زده است. بحران اقلیمی، تنها یکی از بحران‌های محیط‌زیستی است که جهان امروز در پی توسعه ناپایدار تجربه می‌کند. قطعا ایران عزیز ما نیز مانند سایر کشورها از آسیب‌های محیط‌زیستی و آسیب‌های سلامتی و اقتصادی و اجتماعی وابسته به آن در امان نیست. متاسفانه در مواردی، کشور ما به‌دلیل موقعیت جغرافیایی و اقلیمی ویژه خود، آسیب‌هایی عمیق‌تر نیز در مقایسه با برخی کشورهای دیگر تجربه کرده و خواهد کرد. سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان دستگاه تخصصی مدیریت محیط‌زیست کشور وظیفه دارد تا توسعه و ‌پیشرفت کشور را به‌سوی پایداری هدایت کند. قطعا همان‌طور که قانون اساسی نیز تصریح کرده است، حفاظت محیط‌زیست بدون مشارکت جامعه عملی نخواهد شد. تلاش این سازمان بر آن است تا به‌عنوان دستگاهی تخصصی در کنار تمامی فعالان اقتصادی و اجتماعی حضور داشته باشد تا همه با هم قادر باشیم مسیر توسعه کشور را به‌سوی آینده‌ای پایدار تصحیح و هدایت کنیم. آینده‌ای که رفاه نسل حاضر و نسل‌های آینده را تضمین کند.