شگفتی‌های انتخاباتی
رفیعه هراتی انتخابات میان‌دوره‌ای ایالات متحده انتخاباتی سراسری است که دو سال پس از انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار می‌شود. در این انتخابات هر 435 کرسی مجلس نمایندگان و 36 کرسی از 100 کرسی سنا به رای گذاشته می‌شود. در انتخابات میان‌دوره‌ای 2014، که در تاریخ 4 نوامبر برگزار شد 38 کرسی فرمانداری، 46 کرسی مجلس قانون‌گذاری ایالتی و 4 کرسی مجلس قانون‌گذاری محلی نیز به رای گذاشته شد. این انتخابات پرهزینه‌ترین انتخابات در تاریخ ایالات متحده بود و هزینه کل آن به 7/3 میلیارد دلار رسید. در انتخابات روز سه‌شنبه جمهوری‌خواهان موفق شدند برای نخستین‌بار از سال 2006 تاکنون اکثریت مجلس سنا را به دست آورند و اکثریت را در مجلس نمایندگان حفظ کنند. آنها همچنین توانستند عمارت‌های فرمانداری‌ها را از آن خود کنند.
جمهوری‌خواهان موفق شدند رقبای دموکرات خود را در آرکانزاس، کارولینای شمالی و کلرادو از کسب کرسی‌های سنا باز دارند و به راحتی توانستند کرسی‌های خود را در جورجیا، کانزاس و کنتاکی حفظ کنند. در نیوهمپشایر، «جین شاهین» دموکرات به سختی توانست« اسکات براون» جمهوری‌خواه را شکست دهد. در یکی از شگفتی‌های این انتخابات «مارک وارنر»، سناتور ویرجینیا که تصور می‌شد با رای بالایی پیروز خواهد شد، با اختلاف اندک رقیب جمهوری‌خواه خود را شکست داد. در لوئیزیانا هم پس از آنکه دو نماینده جمهوری‌خواه و دموکرات نتوانستند ۵۰ درصد آرا را کسب کنند، انتخابات به دور دوم کشیده شد. دور دوم قرار است در هفته نخست دسامبر برگزار شود و احتمالا «بیل کسیدی» از حزب جمهوری‌خواه برنده آن خواهد بود.
گرچه تام کوربت، فرماندار نامحبوب پنسیلوانیا در انتخابات شکست خورد، اما جمهوری‌خواهان توانستند فرمانداری‌های آرکانزاس، ایلینویز، مریلند و ماساچوست را تصاحب کنند.
به این ترتیب تا لحظه تنظیم این گزارش جمهوی‌خواهان ۵۲ کرسی و دموکرات‌ها ۴۴ کرسی سنا را به دست آورده‌اند. با توجه به کشیده شدن انتخابات لوئیزیانا به دور دوم جمهوری‌خواهان یک قدم با در دست گرفتن کنترل کامل ایالت‌های جنوبی از کارولینا گرفته تا تگزاس فاصله دارند. نتایج انتخابات میان‌دوره‌ای جمهوری‌خواهان ایالت‌های جنوبی از میچ مک‌کانل رهبر اکثریت سنا گرفته تا رهبران جدید کمیته‌ها را به خط مقدم واشنگتن آورده است. این رهبران و نمایندگان عادی حامی آنها برنامه‌های کنگره را تعیین خواهند کرد. قدرت یکپارچه جمهوری‌خواهان به آنها امکان می‌دهد برنامه‌های‌‌شان را ازجمله هزینه مدارس خصوصی، تمدید معافیت‌های مالیاتی و برنامه‌های مشوقی که سیاست اقتصادی جمهوری‌خواهان را تشکیل می‌دهد، به پیش ببرند. نتیجه این انتخابات همچنین به ایالت‌های جنوبی امکان می‌دهد در نپذیرفتن برنامه اصلاح خدمات بهداشت و درمان اوباما ثابت‌قدم بمانند.
سناتورهای جمهوری‌خواه هنوز پست‌های رهبری را تقسیم نکرده‌اند، اما جمهوری‌خواهان ایالت‌های جنوبی احتمالا به رهبری کمیته‌های سنا انتخاب خواهند شد: تاد کوچران از می‌سی‌سی‌پی (بودجه خاص)، جف سشنز از آلاباما (بودجه)، باب کورکر از تنسی (روابط خارجی)، ریچارد شلبی از آلاباما (بانکداری، مسکن و امور شهری)، ریچارد بور از کارولینای شمالی (اطلاعات)، لامار الکساندر از تنسی (آموزش، بهداشت، نیروی کار)، جانی ایساکسون از جورجیا (امور کهنه‌سربازان).
پیروزی جمهوری‌خواهان محدود به سنا نبود و آنها توانستند اکثریت خود را در مجلس نمایندگان گسترش دهند و اکثریت خود را به بیشترین میزان در طول زندگی اکثر آمریکاییان رساندند. مجلس نمایندگان آمریکا به همراه سنا کنگره را تشکیل می‌دهد. وظیفه اصلی مجلس نمایندگان تصویب قوانین فدرالی است که کل کشور را تحت تاثیر قرار می‌دهد. البته این لایحه‌ها پیش از تبدیل شدن به قانون باید به تصویب سنا برسند و توسط رئیس‌جمهوری امضا شوند. مجلس نمایندگان همچنین از برخی اختیارات انحصاری برخوردار است ازجمله به اجرا آوردن لایحه درآمدهای مالیاتی، سوال از مقامات و انتخاب رئیس‌جمهوری ایالات متحده درصورت به دست نیامدن اکثریت در کالج الکترال.
هر ایالت آمریکا نسبت به جمعیت‌اش در مجلس نمایندگان نماینده دارد، اما هر ایالت باید دست‌کم یک نماینده داشته باشد. کالیفرنیا، پرجمعیت‌ترین ایالت آمریکا درحال حاضر 53 نماینده در مجلس نمایندگان دارد. اما پنج ایالت هر کدام تنها دارای یک نماینده هستند. این ایالت‌ها عبارتند از: آلاسکا، دلاویر، مونتانا، داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، ورمونت و وایومینگ. براساس قوانین آمریکا تعداد کل نمایندگان ثابت و 435 نفر است و مدت زمان نمایندگی هر نماینده دو سال است. سخنگوی مجلس که ریاست مجلس را به عهده دارد توسط نمایندگان انتخاب می‌شود و درنتیجه به طور سنتی رهبر دموکرات‌ها یا جمهوری‌خواهان، هرکدام که اکثریت مجلس را به دست آورده ‌باشند، است.
در انتخابات ۴ نوامبر، جمهوری‌خواهان در شرایطی وارد انتخابات شدند که با داشتن ۲۳۳ کرسی در برابر ۱۹۹ کرسی دموکرات‌ها، اکثریت مجلس نمایندگان را به خود اختصاص داده بودند. در این انتخابات جمهوری‌خواهان توانستند ۱۹ حوزه انتخاباتی را که در اختیار دموکرات‌ها بود به چنگ آورند و شکست سنگینی را به دموکرات‌ها وارد کنند. به این ترتیب جمهوری‌خواهان ۲۴۴ کرسی را در اختیار دارند و سهم دموکرات‌ها از کرسی‌های مجلس نمایندگان تنها ۱۸۴ کرسی است.