انتخابات میان‌دوره‌ای اخیرپرهزینه‌ترین انتخابات درتاریخ آمریکا بود
سایه سنگین پول برسیاست
رقابت‌های میان‌دوره‌ای اخیر در آمریکا برای در دست گرفتن سنا و مجلس نمایندگان هزینه‌های کلانی در پی داشته و گروه‌های بسیاری را برای صرف هزینه‌ها به خود جذب کرده است. این‌گونه رقابت‌ها نشان از نفوذ گسترده پول در سیاست آمریکا دارد. گزارش حاضر که در قالب «گزارش کوتاه تحلیلی» از سوی «مرکز برنان برای عدالت» تهیه شده «هزینه‌های بیرونی»(۱) گزارش شده به کمیسیون انتخاباتی فدرال (۲) در ۹ مورد از رقابت‌ها برای سنا را بررسی می‌کند. باتوجه به خصوصی بودن رسانه‌های گروهی در آمریکا و هزینه‌های سرسام‌آور تبلیغات، نامزدی می‌تواند در مبارزات انتخاباتی به پیروزی دست یابد که از پشتوانه مالی تقریبا نامحدودی برخوردار باشد و حامیانش بتوانند میلیون‌ها دلار در این راه هزینه کنند.
رقابت‌های میان‌دوره‌ای اخیر در آمریکا برای در دست گرفتن سنا و مجلس نمایندگان هزینه‌های کلانی در پی داشته و گروه‌های بسیاری را برای صرف هزینه‌ها به خود جذب کرده است. این‌گونه رقابت‌ها نشان از نفوذ گسترده پول در سیاست آمریکا دارد. گزارش حاضر که در قالب «گزارش کوتاه تحلیلی» از سوی «مرکز برنان برای عدالت» تهیه شده «هزینه‌های بیرونی»(1) گزارش شده به کمیسیون انتخاباتی فدرال (2) در 9 مورد از رقابت‌ها برای سنا را بررسی می‌کند. باتوجه به خصوصی بودن رسانه‌های گروهی در آمریکا و هزینه‌های سرسام‌آور تبلیغات، نامزدی می‌تواند در مبارزات انتخاباتی به پیروزی دست یابد که از پشتوانه مالی تقریبا نامحدودی برخوردار باشد و حامیانش بتوانند میلیون‌ها دلار در این راه هزینه کنند. جمهوری‌خواهان با توجه به حامیان ثروتمند خود همواره بیشتر از دموکرات‌ها در انتخابات پول خرج می‌کنند.
پول‌های جمع‌آوری شده به تفکیک افراد، سازمان‌ها، گروه‌ها، مستقل‌ها و اهداکنندگان بسیار مفصل است و بیش از حوصله این گزارش است؛ اما برای تقریب به ذهن نمودارها و جداولی در این باره ارائه می‌شود.(۳)
8 / 153 میلیون دلار در هزینه‌های مستقل غیرحزبی
مبالغ عظیمی در ۹ مسابقه نفس‌گیر برای سنا هزینه شد. به‌عنوان مقایسه، در انتخابات میان‌دوره‌ای گذشته در سال ۲۰۱۰، هزینه‌های بیرونی غیرحزبی در تمام رقابت‌های سنا فقط ۹۷ میلیون دلار برای ۳۷ دور رقابت بود. همان‌طور که تمام تجزیه و تحلیل داده‌های کمیسیون انتخاباتی فدرال (یا FEC) نشان می‌دهد، این مبالغ شامل هزینه‌های صرف شده برای تبلیغات نمی‌شود؛ هزینه‌هایی که گروه‌ها ملزم به گزارش دادن آن به FEC نیستند چراکه آنها به صراحت خواستار رأی دادن نشده و نزدیک به انتخابات هم پخش یا منتشر نمی‌شود.
55 درصد از هزینه‌های بیرونی غیرحزبی «پول‌های سیاه» بود
پول سیاه از سوی گروه‌هایی خرج می‌شود که هویت برخی یا همه اهداکنندگان خود را پنهان می‌کنند. ۸۴ میلیون دلار «پول سیاه »(۴) یک ماه پیش از «روز انتخابات» در ۹ رقابت صرف شد که به ۹۷ میلیون دلار پول سیاهی نزدیک می‌شود که در تمام ۳۳ انتخابات مجلس سنا در سال ۲۰۱۲ هزینه شد. هزینه‌های کل شامل دهها میلیون دلارِ گزارش نشده نمی‌شود که همه‌اش «سیاه» بوده به این معنی که سهم واقعی پول سیاه بسیار بالاتر از ۵۵ درصد است. (نمودار ۱ )
درمجموع، 80 درصد از هزینه‌های مستقل جمهوری‌خواهان از سوی گروه‌های دارای پول سیاه تامین شده؛ در حالی که 30 درصد از «هزینه‌های بیرونی» به نفع و مدافع دموکرات‌ها بود. علاوه بر این، هزینه‌های گزارش نشده (جایی که وزن و نفوذ بالا به گروه‌های محافظه‌کاری مانند «آمریکایی‌ها برای رفاه» و «Crossroads» تعلق دارد) به جمهوری‌خواهان تمایل دارد به این معنی که این آمار 80 درصدی میزان واقعی اهمیت قائل شدن برای پنهان‌کاری در میان هواداران جمهوری‌خواه را دست کم می‌گیرد:
* فعال‌ترین گروه دارای پول سیاه (و چهارمین هزینه‌کننده بزرگ) در نمونه ما «اتاق بازرگانی آمریکا»ست؛ یک سازمان تجاری غیرانتفاعی که اهداکنندگان مالی خود را فاش نمی‌سازد. «اتاق»، ۴/۱۲ میلیون دلار در این ۹ رقابت هزینه کرد و تنها دو کمیته ملی حزبی و اکثریت «کمیته اقدام ملی اکثریت سنای متحد با دموکرات‌ها » (۵) از آن پیشی گرفتند.
میچ مک کانل رهبر اکثریت سنا بیشترین دلارهای سیاه را جذب کرد و حجم زیادی - 6/7 میلیون دلار- از سوی گروهی غیرانتفاعی خرج شد که کاملا خود را وقف حمله به مخالف و رقیب او یعنی آلیسون لوندرگان گرایمز کرده بود. (نمودار 2 )
هیچ یک از دموکرات‌ها در نمونه ما با انتخاباتی رقابتی مواجه نبودند با این حال هزینه‌های اولیه از سوی گروه‌های بیرونی مدافع دموکرات‌ها به ۲۴ میلیون دلار بالغ می‌شد که ۸۴ درصد آن صرف حمله به جمهوری‌خواهان شد. گروه‌های طرفدار دموکرات‌ها بیشتر پول‌ها را صرف حملات اولیه فراحزبی در آلاسکا و کارولینای شمالی کردند که در آن «دموکرات‌های مستقر»(۶) در انتظار رقابت‌های مقدماتی جمهوری‌خواهان به سر می‌بردند و در لوئیزیانای دارای نظام رقابتی باز، نامزدهای احزاب مخالف را واداشت تا برای کل چرخه انتخابات با هم مواجه شوند. در سوی دیگر میدان، هزینه‌های بیرونی طرفدار جمهوری‌خواهان در انتخابات مقدماتی به ۱۱ میلیون دلار رسید در حالی که تنها ۱۷ درصد به دموکرات‌ها حمله می‌کردند.
هزینه‌ها با نزدیک شدن به روز انتخابات به شدت افزایش یافت
فقط در ماه سپتامبر ۹۸ میلیون دلار «هزینه‌های مستقل »(۷) - بیش از نیمی از تمام هزینه‌های گزارش شده بیرونی که تا کنون در این دوره صرف شده- خرج شد. این نشان از توجه به انتخابات پیش رو و ورود احزاب به رقابت‌ها پس از اعلام نتایج انخابات مقدماتی است. کمیته‌های حزبی ۷/۳۵ میلیون دلار در ۹ رقابت صرف کردند که تقریبا تمام آن از آغاز ماه اوت بود. گرایش رو به بالا نشان می‌دهد که میزان واقعی هزینه‌های بیرونی در ۲۰۱۴ هنوز به‌طور کامل اعلام نشده و همچنان باید منتظر ماند و دید.
«مرکز سیاست‌های پاسخگو »(8) می‌گوید تقریبا 4 میلیارد دلار برای انتخابات میان‌دوره‌ای امسال خرج شد. این رقم باعث شد انتخابات امسال به «پرهزینه‌ترین انتخابات تاریخ» معروف شود. نامزدها و احزاب به تنهایی حدود 7/2 میلیارد دلار هزینه کردند در حالی که گروه‌های بیرونی نزدیک به 900 میلیون دلار هزینه کردند؛ آماری که از هزینه 3/1 میلیاردی گروه‌های بیرونی در سال 2012 فراتر می‌رود آن هم زمانی که رقابت‌های پر هزینه ریاست‌جمهوری بر شدت این آتش می‌افزود. نامزدهای جمهوری‌خواه و نامزدهای متمایل به محافظه‌کاران، کمیته‌های حزبی و گروه‌های بیرونی دست کم 92/1 میلیارد دلار هزینه کردند در حالی که این رقم برای رقبای دموکرات و رقبایی که متمایل به لیبرال‌ها بودند 76/1 میلیارد دلار بود. البته دوگونه هزینه در انتخابات داشتیم: یکی هزینه‌هایی که آشکارا خرج شد و آمار آن موجود است و دوم، هزینه‌هایی است که صرف تبلیغات و امور غیرقابل مشاهده شده که هیچ‌کس ملزم به افشای آن نزد کمیسیون انتخاباتی فدرال نیست. انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2010 هزینه ای 6/3 میلیاردی در پی داشت؛ این بار اما هزینه انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2014 چیزی حدود 333 میلیون دلار بیش از سال 2010 بود. سهم انتخابات کنگره در رقابت‌های سال 2012 هم 6/3 میلیارد دلار بود. همچون سال 2012، انفجار پول‌های بیرونی موضوع مسلط ماجرای انتخاباتی امسال هم بود. در مجموع، گروه‌های بیرونی لیبرال- از جمله «گروه 527» (9)- چیزی حدود 9/308 میلیون دلار تا ماه اکتبر هزینه کردند در حالی که گروه‌های محافظه‌کار تا همین تاریخ 1/327 میلیون دلار هزینه کردند.
به سنای جدید در میان موج پول‌های پنهان گروه‌های ذی‌نفع و غیره که در انتخابات جمع آوری شد رأی داده شد. فرصت‌هایی که برای کاهش نفوذ پول در سیاست اتخاذ خواهد شد چیست؟ هیچ؛ میچ مک کانل رئیس بعدی اکثریت سنا یکی از برجسته‌ترین حامیان هزینه‌های پنهانی و نامحدود در رقابت‌های انتخاباتی در واشنگتن بوده و این کار را هم زیر بیرق «آزادی بیان» انجام می‌دهد. رقابت‌های او از ۲۳ میلیون دلار هزینه نامحدود گروه‌های مستقلی مانند «انجمن ملی سلاح»(۱۰)، «انجمن ملی معامله‌کنندگان املاک»(۱۱) و «فدراسیون ملی تاجران مستقل»(۱۲) منتفع شد.
بزرگترین «هزینه‌کننده بیرونی» گروهی بود که خود را به اصطلاح «ائتلاف فرصت برای کنتاکی »(13) می‌نامید که 6/7 میلیون دلار صرف حملات تبلیغی علیه رقیب خود «آلیسون لوندرگان گرایمز» کرد. این گروه در کنتاکی بیش از سایر گروه‌ها تبلیغ کرد. هدف «رفاه اجتماعی» این ائتلاف علاوه بر انتخاب دوباره مک کانل چیست؟ هیچ چیز. چه کسی این پول را داد؟ هر کسی که می‌خواهد یک بازیگر سیاسی باشد می‌تواند این مبلغ را داده باشد، اما فاقد شجاعت برای انجام آشکار این کار است؛ شاید منافع زغال‌سنگی‌ها و خرده‌فروشانی که مخالف حداقل دستمزدند و پیمانکاران دفاعی، اما هیچ راهی نیست که مردم به آن پی ببرند. با این حال، می‌توانید شرط ببندید که این سناتور می‌داند دقیقا به چه کسی مدیون است. تنها نامی که با این گروه پیوند دارد «اسکات جنینگز» است، معاون مدیر سیاسی در کاخ سفید در دوران جورش بوش، که برای دو انتخابات قبلی مک کانل هم کار می‌کرد.
هر چند آن ۴/۱۱ میلیون دلار ناشناس برای مک کانل خرج شد، اما حتی او را به بزرگترین ذی‌نفع کمک‌های مالی مخفی تبدیل نکرد؛ پدیده‌ای که به‌طور قابل‌توجهی در این دور از انتخابات رشد کرد. در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۰ ، وقتی این عمل تازه داشت شروع می‌شد و پا می‌گرفت، ۱۶۱ میلیون دلار از سوی گروه‌هایی خرج شد که منبع کمک‌های مالی دریافتی را فاش نمی‌کردند. به گفته «مرکز سیاست‌های پاسخگو» در این دوره، این رقم به ۲۱۶ میلیون دلار بالغ شد و ۶۹ درصد از آن برای جمهوری‌خواهان خرج شد. در کلرادو، حداقل ۱۸ میلیون دلار «پول سیاه» به نمایندگی از «کوری گاردنر»، نامزد جمهوری‌خواه تازه منتخب در سنا، خرج شد؛ ۴ میلیون دلار از طرف سناتور مارک اودال، دموکرات فعلی، هزینه شد. در کارولینای شمالی، ۷/۱۳ میلیون دلار کمک مخفی برای تام تیلیس، سناتور جدید جمهوری‌خواه هزینه شد؛ ۶/۲ میلیون دلار هم برای «کی‌هاگان» که سقوط کرد هزینه شد.
پول سیاه تنها نوع هزینه‌هایی بود که این دوره را آلوده ساخت؛ امسال 94 «ابرکمیته اقدام ملی»(14) (یا super PACs ) وجود داشت که برای نامزدهای منفرد درست شده بودند و تمام آنها تلاش‌هایی برای دور زدن محدودیت‌های فدرال بوده و اجازه می‌دهد کمک‌کنندگان بزرگ از نامزدهای مورد علاقه خود حمایت کنند. (این کمک‌های مالی باید افشا شود.) از 4/51 میلیون دلاری که این گروه‌ها هزینه کردند، 57 درصد به نفع دموکرات‌ها بود. در مجموع، از 6/525 میلیون دلار هزینه‌های مستقل در سال جاری (به استثنای کمیته‌های حزبی)، حدود 57 درصد به نفع جمهوری‌خواهان بود.
این پول فقط روی حملات تبلیغاتی هزینه نشد. به گفته نیکولاس کانفسور، از این پول‌ها برای ردیابی مخالفان و نشان دادن اطلاعات آسیب‌دیده و گسترش زمین بازی برای حضور رأی‌دهندگان استفاده می‌شود. جمهوری‌خواهان از این پول برای راه‌اندازی گروهی «پژوهشی» به نام «آمریکا برمی‌خیزد»(۱۵) استفاده کردند که فلسفه وجودی آن فروش اطلاعات و فیلم‌های شرم‌آور در مورد نامزدهای دموکرات به اردوگاه جمهوری‌خواهان و ابرکمیته‌های اقدام ملی بود. نیروهای سیاسی می‌گویند امسال فقط یک دستگرمی برای ۲۰۱۶ بود، زمانی که پول بیشتری خواهد بود- بسیاری از آن پنهان است- که تمام آن به سود ثروتمندان است.
پاورقی:
۱. Outside Spending: اشاره دارد به هزینه‌هایی که از سوی گروه‌ها یا افراد مستقل از- و بدون هماهنگی با- کمیته‌های نامزدها خرج می‌شود.
2. بر اساس قانون رقابت‌های انتخاباتی فدرال که در سال 1974 تصویب شد، یک کمیسیون انتخاب فدرال Fedral Election Commission دوحزبی تشکیل شد که دارای ۶ عضو است. این کمیسیون مسوولیت نظارت بر هزینه‌های انتخاباتی را بر عهده دارد. میزان مجاز پرداخت اعانات به نامزدها یا احزاب برای افراد حداکثر هزار دلار و برای سازمان‌ها حداکثر 5 هزار دلار است. برای جبران این محدودیت، دولت فدرال موظف است بخشی از هزینه‌های انتخاباتی را تامین کند تا از این طریق وابستگی نامزدها به گروه‌های ذی‌نفوذ و افراد متنفذ و ثروتمند تا حد امکان کاهش یابد. در ازای هر 5 هزار دلار اعانه‌ای که هر نامزد انتخاباتی از حامیانش کسب می‌کند، دولت فدرال 250 دلار به وی پرداخت می‌کند. به‌علاوه، دریافت‌کننده کمک از سوی دولت فدرال ملزم است از یکسو هزینه‌های تبلیغاتی خود را به سطح معقول محدود کند و از سوی دیگر پرسشنامه‌هایی را تکمیل کند که در آن نحوه تامین درآمدها و چگونگی هزینه مشخص شود. از این طریق کمیسیون انتخابات فدرال قادر است، بر سالم برگزار شدن انتخابات نظارت داشته باشد. قانون رقابت‌های انتخاباتی فدرال اغلب از سوی احزاب نادیده گرفته می‌شود و در جریان انتخابات، نامزدها به شیوه‌های مختلف و بعضا دست زدن به شیوه‌های غیرقانونی به دریافت هرچه بیشتر اعانات انتخاباتی می‌پردازند.(ویکی‌پدیا)
۳. برای اطلاعات جزئی‌تر و دقیق‌تر می‌توانید به پایگاه اینترنتی زیر مراجعه کنید و ریز هزینه‌ها را به صورت جزئی دریابید:
https://www.opensecrets.org/
۴. Dark Money: به پول‌هایی گفته می‌شود که در رقابت‌های انتخاباتی صرف شده اما منبع این پول و نام پرداخت‌کننده آن برای رای‌دهندگان فاش نمی‌شود. می‌توان عنوان «پول سیاه»، «پول‌های بی‌هویت»، «پول‌های ناشناخته» و... را هم به آن داد.
5.Democrat-aligned Senate Majority PAC.
۶. Incumbent Democrats: منظور دموکرات‌هایی است که هنوز در کسوت نمایندگی حضور دارند و دوره آنها به پایان نرسیده است.
7. Independent expenditure: یک اردوگاه سیاسی مبارزاتی است که به صراحت حامی انتخاب یا شکست یک نامزد خاص در انتخابات است که با همکاری، مشاوره یا هماهنگی با یا به درخواست یا پیشنهاد یک نامزد، کمیته مجاز آن نامزد یا حزبی سیاسی خلق نشده است. اگر یک نامزد، نماینده او، کمیته مجاز او، حزب او یا نماینده یکی از این گروه‌ها «به لحاظ مادی درگیر شود»، آن هزینه دیگر مستقل نیست.
http://en.wikipedia.org/wiki/Independent_expenditure
۸. Center for Responsive Politics
9. یک گروه یا سازمان آمریکایی است که طبق بخش 527 «قانون درآمدهای داخلی» (26 U.S.C.§ 527 ) از مالیات معاف است. این گروه عمدتا برای اعمال نفوذ بر انتخاب فرد و نامزدی، اننخاب یا انتصاب و شکست یک نامزد در سطح فدرال، ایالتی یا محلی تاسیس شده است.
http://en.wikipedia.org/wiki/527_organization
۱۰. National Rifle Association
11. National Association of Realtors
۱۲. National Federation of Independent Business
13. Kentucky Opportunity Coalition
۱۴. این کمیته‌ها در جولای ۲۰۱۰ در ایالات متحده شکل گرفت. این کمیته‌ها مبالغ نامحدودی پول از شرکت‌ها، اتحادیه‌ها، انجمن‌ها و افراد جمع می‌کنند و سپس این پول‌ها را صرف رقابت له یا علیه یک نامزد خاص می‌کنند. این کمیته‌ها ملزم هستند که کمک‌کنندگان مالی خود و صورت هزینه‌های انتخاباتی و نحوه هزینه‌کرد آنها را به کمیسیون انتخاباتی فدرال (FEC) به صورت ماهانه یا فصلی ارائه دهند. بر خلاف «PAC»های سنتی، super PACsها مجاز به اهدای مستقیم پول به نامزدهای سیاسی ممنوع نیستند.
15. America Rising
پول‌های جمع‌آوری شده به تفکیک افراد، سازمان‌ها، گروه‌ها، مستقل‌ها و اهداکنندگان بسیار مفصل است و بیش از حوصله این گزارش است؛ اما برای تقریب به ذهن نمودارها و جداولی در این باره ارائه می‌شود.(۳)
8 / 153 میلیون دلار در هزینه‌های مستقل غیرحزبی
مبالغ عظیمی در ۹ مسابقه نفس‌گیر برای سنا هزینه شد. به‌عنوان مقایسه، در انتخابات میان‌دوره‌ای گذشته در سال ۲۰۱۰، هزینه‌های بیرونی غیرحزبی در تمام رقابت‌های سنا فقط ۹۷ میلیون دلار برای ۳۷ دور رقابت بود. همان‌طور که تمام تجزیه و تحلیل داده‌های کمیسیون انتخاباتی فدرال (یا FEC) نشان می‌دهد، این مبالغ شامل هزینه‌های صرف شده برای تبلیغات نمی‌شود؛ هزینه‌هایی که گروه‌ها ملزم به گزارش دادن آن به FEC نیستند چراکه آنها به صراحت خواستار رأی دادن نشده و نزدیک به انتخابات هم پخش یا منتشر نمی‌شود.
55 درصد از هزینه‌های بیرونی غیرحزبی «پول‌های سیاه» بود
پول سیاه از سوی گروه‌هایی خرج می‌شود که هویت برخی یا همه اهداکنندگان خود را پنهان می‌کنند. ۸۴ میلیون دلار «پول سیاه »(۴) یک ماه پیش از «روز انتخابات» در ۹ رقابت صرف شد که به ۹۷ میلیون دلار پول سیاهی نزدیک می‌شود که در تمام ۳۳ انتخابات مجلس سنا در سال ۲۰۱۲ هزینه شد. هزینه‌های کل شامل دهها میلیون دلارِ گزارش نشده نمی‌شود که همه‌اش «سیاه» بوده به این معنی که سهم واقعی پول سیاه بسیار بالاتر از ۵۵ درصد است. (نمودار ۱ )
درمجموع، 80 درصد از هزینه‌های مستقل جمهوری‌خواهان از سوی گروه‌های دارای پول سیاه تامین شده؛ در حالی که 30 درصد از «هزینه‌های بیرونی» به نفع و مدافع دموکرات‌ها بود. علاوه بر این، هزینه‌های گزارش نشده (جایی که وزن و نفوذ بالا به گروه‌های محافظه‌کاری مانند «آمریکایی‌ها برای رفاه» و «Crossroads» تعلق دارد) به جمهوری‌خواهان تمایل دارد به این معنی که این آمار 80 درصدی میزان واقعی اهمیت قائل شدن برای پنهان‌کاری در میان هواداران جمهوری‌خواه را دست کم می‌گیرد:
* فعال‌ترین گروه دارای پول سیاه (و چهارمین هزینه‌کننده بزرگ) در نمونه ما «اتاق بازرگانی آمریکا»ست؛ یک سازمان تجاری غیرانتفاعی که اهداکنندگان مالی خود را فاش نمی‌سازد. «اتاق»، ۴/۱۲ میلیون دلار در این ۹ رقابت هزینه کرد و تنها دو کمیته ملی حزبی و اکثریت «کمیته اقدام ملی اکثریت سنای متحد با دموکرات‌ها » (۵) از آن پیشی گرفتند.
میچ مک کانل رهبر اکثریت سنا بیشترین دلارهای سیاه را جذب کرد و حجم زیادی - 6/7 میلیون دلار- از سوی گروهی غیرانتفاعی خرج شد که کاملا خود را وقف حمله به مخالف و رقیب او یعنی آلیسون لوندرگان گرایمز کرده بود. (نمودار 2 )
هیچ یک از دموکرات‌ها در نمونه ما با انتخاباتی رقابتی مواجه نبودند با این حال هزینه‌های اولیه از سوی گروه‌های بیرونی مدافع دموکرات‌ها به ۲۴ میلیون دلار بالغ می‌شد که ۸۴ درصد آن صرف حمله به جمهوری‌خواهان شد. گروه‌های طرفدار دموکرات‌ها بیشتر پول‌ها را صرف حملات اولیه فراحزبی در آلاسکا و کارولینای شمالی کردند که در آن «دموکرات‌های مستقر»(۶) در انتظار رقابت‌های مقدماتی جمهوری‌خواهان به سر می‌بردند و در لوئیزیانای دارای نظام رقابتی باز، نامزدهای احزاب مخالف را واداشت تا برای کل چرخه انتخابات با هم مواجه شوند. در سوی دیگر میدان، هزینه‌های بیرونی طرفدار جمهوری‌خواهان در انتخابات مقدماتی به ۱۱ میلیون دلار رسید در حالی که تنها ۱۷ درصد به دموکرات‌ها حمله می‌کردند.
هزینه‌ها با نزدیک شدن به روز انتخابات به شدت افزایش یافت
فقط در ماه سپتامبر ۹۸ میلیون دلار «هزینه‌های مستقل »(۷) - بیش از نیمی از تمام هزینه‌های گزارش شده بیرونی که تا کنون در این دوره صرف شده- خرج شد. این نشان از توجه به انتخابات پیش رو و ورود احزاب به رقابت‌ها پس از اعلام نتایج انخابات مقدماتی است. کمیته‌های حزبی ۷/۳۵ میلیون دلار در ۹ رقابت صرف کردند که تقریبا تمام آن از آغاز ماه اوت بود. گرایش رو به بالا نشان می‌دهد که میزان واقعی هزینه‌های بیرونی در ۲۰۱۴ هنوز به‌طور کامل اعلام نشده و همچنان باید منتظر ماند و دید.
«مرکز سیاست‌های پاسخگو »(8) می‌گوید تقریبا 4 میلیارد دلار برای انتخابات میان‌دوره‌ای امسال خرج شد. این رقم باعث شد انتخابات امسال به «پرهزینه‌ترین انتخابات تاریخ» معروف شود. نامزدها و احزاب به تنهایی حدود 7/2 میلیارد دلار هزینه کردند در حالی که گروه‌های بیرونی نزدیک به 900 میلیون دلار هزینه کردند؛ آماری که از هزینه 3/1 میلیاردی گروه‌های بیرونی در سال 2012 فراتر می‌رود آن هم زمانی که رقابت‌های پر هزینه ریاست‌جمهوری بر شدت این آتش می‌افزود. نامزدهای جمهوری‌خواه و نامزدهای متمایل به محافظه‌کاران، کمیته‌های حزبی و گروه‌های بیرونی دست کم 92/1 میلیارد دلار هزینه کردند در حالی که این رقم برای رقبای دموکرات و رقبایی که متمایل به لیبرال‌ها بودند 76/1 میلیارد دلار بود. البته دوگونه هزینه در انتخابات داشتیم: یکی هزینه‌هایی که آشکارا خرج شد و آمار آن موجود است و دوم، هزینه‌هایی است که صرف تبلیغات و امور غیرقابل مشاهده شده که هیچ‌کس ملزم به افشای آن نزد کمیسیون انتخاباتی فدرال نیست. انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2010 هزینه ای 6/3 میلیاردی در پی داشت؛ این بار اما هزینه انتخابات میان‌دوره‌ای سال 2014 چیزی حدود 333 میلیون دلار بیش از سال 2010 بود. سهم انتخابات کنگره در رقابت‌های سال 2012 هم 6/3 میلیارد دلار بود. همچون سال 2012، انفجار پول‌های بیرونی موضوع مسلط ماجرای انتخاباتی امسال هم بود. در مجموع، گروه‌های بیرونی لیبرال- از جمله «گروه 527» (9)- چیزی حدود 9/308 میلیون دلار تا ماه اکتبر هزینه کردند در حالی که گروه‌های محافظه‌کار تا همین تاریخ 1/327 میلیون دلار هزینه کردند.
به سنای جدید در میان موج پول‌های پنهان گروه‌های ذی‌نفع و غیره که در انتخابات جمع آوری شد رأی داده شد. فرصت‌هایی که برای کاهش نفوذ پول در سیاست اتخاذ خواهد شد چیست؟ هیچ؛ میچ مک کانل رئیس بعدی اکثریت سنا یکی از برجسته‌ترین حامیان هزینه‌های پنهانی و نامحدود در رقابت‌های انتخاباتی در واشنگتن بوده و این کار را هم زیر بیرق «آزادی بیان» انجام می‌دهد. رقابت‌های او از ۲۳ میلیون دلار هزینه نامحدود گروه‌های مستقلی مانند «انجمن ملی سلاح»(۱۰)، «انجمن ملی معامله‌کنندگان املاک»(۱۱) و «فدراسیون ملی تاجران مستقل»(۱۲) منتفع شد.
بزرگترین «هزینه‌کننده بیرونی» گروهی بود که خود را به اصطلاح «ائتلاف فرصت برای کنتاکی »(13) می‌نامید که 6/7 میلیون دلار صرف حملات تبلیغی علیه رقیب خود «آلیسون لوندرگان گرایمز» کرد. این گروه در کنتاکی بیش از سایر گروه‌ها تبلیغ کرد. هدف «رفاه اجتماعی» این ائتلاف علاوه بر انتخاب دوباره مک کانل چیست؟ هیچ چیز. چه کسی این پول را داد؟ هر کسی که می‌خواهد یک بازیگر سیاسی باشد می‌تواند این مبلغ را داده باشد، اما فاقد شجاعت برای انجام آشکار این کار است؛ شاید منافع زغال‌سنگی‌ها و خرده‌فروشانی که مخالف حداقل دستمزدند و پیمانکاران دفاعی، اما هیچ راهی نیست که مردم به آن پی ببرند. با این حال، می‌توانید شرط ببندید که این سناتور می‌داند دقیقا به چه کسی مدیون است. تنها نامی که با این گروه پیوند دارد «اسکات جنینگز» است، معاون مدیر سیاسی در کاخ سفید در دوران جورش بوش، که برای دو انتخابات قبلی مک کانل هم کار می‌کرد.
هر چند آن ۴/۱۱ میلیون دلار ناشناس برای مک کانل خرج شد، اما حتی او را به بزرگترین ذی‌نفع کمک‌های مالی مخفی تبدیل نکرد؛ پدیده‌ای که به‌طور قابل‌توجهی در این دور از انتخابات رشد کرد. در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۰ ، وقتی این عمل تازه داشت شروع می‌شد و پا می‌گرفت، ۱۶۱ میلیون دلار از سوی گروه‌هایی خرج شد که منبع کمک‌های مالی دریافتی را فاش نمی‌کردند. به گفته «مرکز سیاست‌های پاسخگو» در این دوره، این رقم به ۲۱۶ میلیون دلار بالغ شد و ۶۹ درصد از آن برای جمهوری‌خواهان خرج شد. در کلرادو، حداقل ۱۸ میلیون دلار «پول سیاه» به نمایندگی از «کوری گاردنر»، نامزد جمهوری‌خواه تازه منتخب در سنا، خرج شد؛ ۴ میلیون دلار از طرف سناتور مارک اودال، دموکرات فعلی، هزینه شد. در کارولینای شمالی، ۷/۱۳ میلیون دلار کمک مخفی برای تام تیلیس، سناتور جدید جمهوری‌خواه هزینه شد؛ ۶/۲ میلیون دلار هم برای «کی‌هاگان» که سقوط کرد هزینه شد.
پول سیاه تنها نوع هزینه‌هایی بود که این دوره را آلوده ساخت؛ امسال 94 «ابرکمیته اقدام ملی»(14) (یا super PACs ) وجود داشت که برای نامزدهای منفرد درست شده بودند و تمام آنها تلاش‌هایی برای دور زدن محدودیت‌های فدرال بوده و اجازه می‌دهد کمک‌کنندگان بزرگ از نامزدهای مورد علاقه خود حمایت کنند. (این کمک‌های مالی باید افشا شود.) از 4/51 میلیون دلاری که این گروه‌ها هزینه کردند، 57 درصد به نفع دموکرات‌ها بود. در مجموع، از 6/525 میلیون دلار هزینه‌های مستقل در سال جاری (به استثنای کمیته‌های حزبی)، حدود 57 درصد به نفع جمهوری‌خواهان بود.
این پول فقط روی حملات تبلیغاتی هزینه نشد. به گفته نیکولاس کانفسور، از این پول‌ها برای ردیابی مخالفان و نشان دادن اطلاعات آسیب‌دیده و گسترش زمین بازی برای حضور رأی‌دهندگان استفاده می‌شود. جمهوری‌خواهان از این پول برای راه‌اندازی گروهی «پژوهشی» به نام «آمریکا برمی‌خیزد»(۱۵) استفاده کردند که فلسفه وجودی آن فروش اطلاعات و فیلم‌های شرم‌آور در مورد نامزدهای دموکرات به اردوگاه جمهوری‌خواهان و ابرکمیته‌های اقدام ملی بود. نیروهای سیاسی می‌گویند امسال فقط یک دستگرمی برای ۲۰۱۶ بود، زمانی که پول بیشتری خواهد بود- بسیاری از آن پنهان است- که تمام آن به سود ثروتمندان است.
پاورقی:
۱. Outside Spending: اشاره دارد به هزینه‌هایی که از سوی گروه‌ها یا افراد مستقل از- و بدون هماهنگی با- کمیته‌های نامزدها خرج می‌شود.
2. بر اساس قانون رقابت‌های انتخاباتی فدرال که در سال 1974 تصویب شد، یک کمیسیون انتخاب فدرال Fedral Election Commission دوحزبی تشکیل شد که دارای ۶ عضو است. این کمیسیون مسوولیت نظارت بر هزینه‌های انتخاباتی را بر عهده دارد. میزان مجاز پرداخت اعانات به نامزدها یا احزاب برای افراد حداکثر هزار دلار و برای سازمان‌ها حداکثر 5 هزار دلار است. برای جبران این محدودیت، دولت فدرال موظف است بخشی از هزینه‌های انتخاباتی را تامین کند تا از این طریق وابستگی نامزدها به گروه‌های ذی‌نفوذ و افراد متنفذ و ثروتمند تا حد امکان کاهش یابد. در ازای هر 5 هزار دلار اعانه‌ای که هر نامزد انتخاباتی از حامیانش کسب می‌کند، دولت فدرال 250 دلار به وی پرداخت می‌کند. به‌علاوه، دریافت‌کننده کمک از سوی دولت فدرال ملزم است از یکسو هزینه‌های تبلیغاتی خود را به سطح معقول محدود کند و از سوی دیگر پرسشنامه‌هایی را تکمیل کند که در آن نحوه تامین درآمدها و چگونگی هزینه مشخص شود. از این طریق کمیسیون انتخابات فدرال قادر است، بر سالم برگزار شدن انتخابات نظارت داشته باشد. قانون رقابت‌های انتخاباتی فدرال اغلب از سوی احزاب نادیده گرفته می‌شود و در جریان انتخابات، نامزدها به شیوه‌های مختلف و بعضا دست زدن به شیوه‌های غیرقانونی به دریافت هرچه بیشتر اعانات انتخاباتی می‌پردازند.(ویکی‌پدیا)
۳. برای اطلاعات جزئی‌تر و دقیق‌تر می‌توانید به پایگاه اینترنتی زیر مراجعه کنید و ریز هزینه‌ها را به صورت جزئی دریابید:
https://www.opensecrets.org/
۴. Dark Money: به پول‌هایی گفته می‌شود که در رقابت‌های انتخاباتی صرف شده اما منبع این پول و نام پرداخت‌کننده آن برای رای‌دهندگان فاش نمی‌شود. می‌توان عنوان «پول سیاه»، «پول‌های بی‌هویت»، «پول‌های ناشناخته» و... را هم به آن داد.
5.Democrat-aligned Senate Majority PAC.
۶. Incumbent Democrats: منظور دموکرات‌هایی است که هنوز در کسوت نمایندگی حضور دارند و دوره آنها به پایان نرسیده است.
7. Independent expenditure: یک اردوگاه سیاسی مبارزاتی است که به صراحت حامی انتخاب یا شکست یک نامزد خاص در انتخابات است که با همکاری، مشاوره یا هماهنگی با یا به درخواست یا پیشنهاد یک نامزد، کمیته مجاز آن نامزد یا حزبی سیاسی خلق نشده است. اگر یک نامزد، نماینده او، کمیته مجاز او، حزب او یا نماینده یکی از این گروه‌ها «به لحاظ مادی درگیر شود»، آن هزینه دیگر مستقل نیست.
http://en.wikipedia.org/wiki/Independent_expenditure
۸. Center for Responsive Politics
9. یک گروه یا سازمان آمریکایی است که طبق بخش 527 «قانون درآمدهای داخلی» (26 U.S.C.§ 527 ) از مالیات معاف است. این گروه عمدتا برای اعمال نفوذ بر انتخاب فرد و نامزدی، اننخاب یا انتصاب و شکست یک نامزد در سطح فدرال، ایالتی یا محلی تاسیس شده است.
http://en.wikipedia.org/wiki/527_organization
۱۰. National Rifle Association
11. National Association of Realtors
۱۲. National Federation of Independent Business
13. Kentucky Opportunity Coalition
۱۴. این کمیته‌ها در جولای ۲۰۱۰ در ایالات متحده شکل گرفت. این کمیته‌ها مبالغ نامحدودی پول از شرکت‌ها، اتحادیه‌ها، انجمن‌ها و افراد جمع می‌کنند و سپس این پول‌ها را صرف رقابت له یا علیه یک نامزد خاص می‌کنند. این کمیته‌ها ملزم هستند که کمک‌کنندگان مالی خود و صورت هزینه‌های انتخاباتی و نحوه هزینه‌کرد آنها را به کمیسیون انتخاباتی فدرال (FEC) به صورت ماهانه یا فصلی ارائه دهند. بر خلاف «PAC»های سنتی، super PACsها مجاز به اهدای مستقیم پول به نامزدهای سیاسی ممنوع نیستند.
15. America Rising
ارسال نظر