زینب موسوی
عضو گروه خبر

مشارکت مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم، فارغ از آنکه چه کسی را برمی‌گزینیم، فردا اهمیتی دوچندان می‌یابد؛ مشارکتی سیاسی که حاصل رفتارهای داوطلبانه شهروندان، از یک سو برای اثرگذاری بر سیاست‌های عمومی جامعه است و از سویی دیگر می‌توان میزان مشروعیت نظام سیاسی را به آن وابسته دانست. با این همه نمی‌توان نقش نامزدها در میزان مشارکت سیاسی مردم را نادیده انگاشت چه آنکه جامعه شناسان بر این باورند که وابستگی فکری افراد به گروه‌های سیاسی حاضر در میدان سیاست و انباشته‌ای از تجربه فرد در انتخابات قبلی و احساسی که از نتیجه این مشارکت‌ها حاصل شده، به علاوه ارزیابی نگرشی‌ که درباره نظام سیاسی و عملکرد آن و نخبگان آن دارند، رفتار رأی دهی افراد را شکل می‌دهد. بر این اساس بسیاری از چهره‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی نیز بر همین مبنا این روزها مردم را به حضور در انتخابات دعوت می‌کنند. یکی از اصلی‌ترین اهداف نخبگان برای هدایت افکار عمومی در انتخابات، نسل‌های آینده و فرصت‌هایی است که با این انتخاب، می‌تواند در اختیار فرزندان و آیندگان قرار گیرد. با این حال برخی همچنان از مشارکت در فرآیند بهسازی آینده کشور می‌گریزند و این در شرایطی است که تجربه و آمار انتخابات‌های پیشین ریاست‌جمهوری نشان داد، حدود 30 تا 45 درصد از افراد به صورت متغیر در چند انتخابات اخیر، مشارکت نکرده و آن را تحریم کردند. حال آنکه این تعداد می‌توانست در نتیجه انتخابات دو نقش تعیین‌کننده ایفا کند؛ یا نتیجه انتخابات را به دلخواه بگرداند یا آنکه فرد منتخب را با سرمایه اجتماعی عظیم به ریاست‌جمهوری بفرستد. آنچه تحریم‌کنندگان انتخابات باید این روزها بسیار مرور کنند آن است که «دیگران کاشتند و ما خوردیم؛ ما بکاریم و دیگران بخورند».