آیا بخش خصوصی می‌تواند مدل معماری کشور را تغییر دهد؟
جای خالی مجسمه‌سازان در صنعت ساخت‌وساز
آرزو جعفریان در روزهای گذشته کارگاه مجسمه‌سازی پیشرفته با سنگ با حضور ١٠ هنرمند منتخب زیر نظر علی حسین الجبار، مجسمه‌ساز برجسته عراقی مقیم لندن در شهرک صنعتی شمس‌آباد برگزار شد. برگزارکنندگان این کارگاه آرزو دارند از یک سو بتوانند معماران و انبوه‌سازان ساختمان‌های مسکونی و اداری کشور را متوجه اهمیت حضور مجسمه در محیط زندگی کنند و از سوی دیگر فرصت‌های اشتغال‌زایی را برای هنرمندان به وجود بیاورند. مجسمه‌های سنگی، قدمتی بسیار کهن در تاریخ ایران زمین دارد و بسیاری از ساختمان‌های قدیمی را با این گونه آثار هنری نظیر شیرهای سنگی و.
آرزو جعفریان در روزهای گذشته کارگاه مجسمه‌سازی پیشرفته با سنگ با حضور ١٠ هنرمند منتخب زیر نظر علی حسین الجبار، مجسمه‌ساز برجسته عراقی مقیم لندن در شهرک صنعتی شمس‌آباد برگزار شد. برگزارکنندگان این کارگاه آرزو دارند از یک سو بتوانند معماران و انبوه‌سازان ساختمان‌های مسکونی و اداری کشور را متوجه اهمیت حضور مجسمه در محیط زندگی کنند و از سوی دیگر فرصت‌های اشتغال‌زایی را برای هنرمندان به وجود بیاورند. مجسمه‌های سنگی، قدمتی بسیار کهن در تاریخ ایران زمین دارد و بسیاری از ساختمان‌های قدیمی را با این گونه آثار هنری نظیر شیرهای سنگی و... به یاد می‌آوریم اما در سال‌های اخیر به دلایل زیادی این مهم از فهرستگان معماری و شهرسازی خارج شده است و ساختمان‌ها به مصالح ساختمانی رایج محدود شده‌اند. کارگاه‌های سالانه مجسمه‌سازی پیشرفته با سنگ به همت نگارخانه آریا و کارخانه سباسنگ بر آن است این خلأ بزرگ را یادآوری کند. ایران یکی از بزرگ‌ترین معادن سنگی دنیا را دارد اما قیمت بسیار بالای سنگ سبب شده مجسمه‌سازان مجال خلق اثر هنری از این متریال جهانی مجسمه‌سازی را نیابند. برگزارکنندگان این کارگاه با آگاهی از این اتفاق و اعلام رایگان
بودن این دوره از متقاضیان خواستند طرح‌های پیشنهادی خود را ارسال کنند تا پس از داوری اولیه، امکان حضور در این رویداد پیشرفته آموزشی را بیابند. از میان ١٥٠ طرح رسیده ١٠ هنرمند منتخب و این هفته در کارخانه سباسنگ مشغول کار شدند. در دومین دوره این رویداد سالانه هنرمندان با موضوع «همجواری» از دل کپه سنگ‌های بزرگ مجسمه ساختند و در دوره اول با سنگ تراورتن کار کردند اما در این دوره با سنگ چینی قروه کار کردند. این دو سنگ رفتار متفاوتی دارند. سنگ تراورتن متخلخل است؛ اما سنگ چینی به هیچ وجه تخلخل ندارد و ساب‌پذیری بالا‌تری دارد؛ در همه جای دنیا به‌دلیل اینکه انقباض و انبساط حرارتی مهم است از سنگ تراورتن استفاده می‌کنند که تحملش در این زمینه بالاست. ولی این بار برای کسب تجربه هنرمندان و آگاهی از مختصات هر یک از سنگ‌ها این نوع متریال به‌کار برده شد و گویا قرار است هر سال نیز یک نوع سنگ متفاوت در اختیار هنرمندان قرار بگیرد.
بابک بهرامی یکی از عوامل برپایی این کارگاه با اشاره به اینکه معماری ایران امروز دچار معضلاتی عدیده است در این باره می‌گوید: معماری در ایران دچار معضلاتی است که امروز تبدیل به دغدغه من شده است و با توجه به علاقه قلبی‌ام تصمیم گرفتم در این عرصه گام بردارم ضمن اینکه معتقدم حمایت از عرصه مجسمه‌سازی کشور می‌تواند باعث کم شدن معضلات معماری شود.
بهرامی می‌گوید با تلاش همکارانش قصد دارد مشکلات هر دوره را کمتر کند و همچنین می‌خواهند فرصت‌های شغلی متفاوتی برای هنرمندان مجسمه‌ساز کشور به وجود بیاورند.
همکاری مجسمه‌سازان با بخش خصوصی
حمید شانس، هنرمند مجسمه‌ساز و رئیس سابق انجمن مجسمه‌سازان ایران که از این کارگاه دیدن کرد؛ با اشاره به حضور بخش خصوصی در شکل‌گیری سومین دوره کارگاه مجسمه‌سازی پیشرفته با سنگ می‌گوید: شکل‌گیری چنین برنامه‌هایی بسیار مثبت است و ابعاد مختلفی را دربرمی‌گیرد که هرکدام به نوعی بر بدنه جامعه تاثیرگذار هستند. همکاری مجسمه‌سازی ایران با بخش خصوصی ضروری است، ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که مبتنی بر شیوه اقتصاد تولید کالای انبوه و سرمایه‌داری است لذا هر جریانی از هنر و فرهنگ نیاز به یک زمینه اقتصادی و ارتباط مالی با مجموعه عوامل پیرامون دارد. شانس تصریح می‌کند: هر هنری به مثابه کالا در عرصه عرضه و تقاضا و جایگاه اجتماعی شکل می‌گیرد. به همین علت رشد و استقلال مجسمه‌سازی در جدا شدن از دنباله‌روی نیازهای دولتی و اتصال به بخش خصوصی است.
او معتقد است: مجسمه‌سازی باید بتواند حامیان و مشتریانش را بیابد لذا نیازمند تعامل بیشتر با بخش خصوصی هستیم تا مجسمه‌سازی به‌عنوان یک کالا وارد بازار شود. این هنرمند تغییر نگرش‌ها را ضروری می‌داند و می‌گوید: نباید نگران باشیم که هنر به مثابه یک کالا دیده شود زیرا این نگاه در نهایت وجود دارد و چه بهتر که با صراحت بتوانیم مصرف‌کننده بیابیم و با جریان همراه شویم.
آزادی عمل هنرمنان در بخش خصوصی
محمدحسین عماد، مجسمه‌ساز معاصر نیز پس از بازدید از این کارگاه، برگزاری چنین رویدادی با حمایت بخش خصوصی را باعث خرسندی می‌داند و می‌گوید: این اتفاق یک شروع مثبت و خوب است زیرا خلق اثر در بخش خصوصی یک آزادی عمل به هنرمند می‌دهد و فضای هنر را شفاف‌تر می‌کند. او تصریح می‌کند: در بخش‌های دولتی گاهی سفارشی‌سازی وجود دارد که باعث می‌شود هنرمندان بر آن اساس کار کنند و حتی آثار بعد از انتخاب تغییر پیدا کند اما در بخش خصوصی چنین موانعی وجود ندارد. قطعا روندی که امروز شاهد هستیم از ابتدا این‌گونه نبوده است و در آینده نیز به سمت بهبود بیشتر حرکت می‌کند اما من معتقدم هنر در آزادی معنا می‌یابد که بخش خصوصی امکان فراهم کردن شرایط آن را دارد.
بابک بهرامی یکی از عوامل برپایی این کارگاه با اشاره به اینکه معماری ایران امروز دچار معضلاتی عدیده است در این باره می‌گوید: معماری در ایران دچار معضلاتی است که امروز تبدیل به دغدغه من شده است و با توجه به علاقه قلبی‌ام تصمیم گرفتم در این عرصه گام بردارم ضمن اینکه معتقدم حمایت از عرصه مجسمه‌سازی کشور می‌تواند باعث کم شدن معضلات معماری شود.
بهرامی می‌گوید با تلاش همکارانش قصد دارد مشکلات هر دوره را کمتر کند و همچنین می‌خواهند فرصت‌های شغلی متفاوتی برای هنرمندان مجسمه‌ساز کشور به وجود بیاورند.
همکاری مجسمه‌سازان با بخش خصوصی
حمید شانس، هنرمند مجسمه‌ساز و رئیس سابق انجمن مجسمه‌سازان ایران که از این کارگاه دیدن کرد؛ با اشاره به حضور بخش خصوصی در شکل‌گیری سومین دوره کارگاه مجسمه‌سازی پیشرفته با سنگ می‌گوید: شکل‌گیری چنین برنامه‌هایی بسیار مثبت است و ابعاد مختلفی را دربرمی‌گیرد که هرکدام به نوعی بر بدنه جامعه تاثیرگذار هستند. همکاری مجسمه‌سازی ایران با بخش خصوصی ضروری است، ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که مبتنی بر شیوه اقتصاد تولید کالای انبوه و سرمایه‌داری است لذا هر جریانی از هنر و فرهنگ نیاز به یک زمینه اقتصادی و ارتباط مالی با مجموعه عوامل پیرامون دارد. شانس تصریح می‌کند: هر هنری به مثابه کالا در عرصه عرضه و تقاضا و جایگاه اجتماعی شکل می‌گیرد. به همین علت رشد و استقلال مجسمه‌سازی در جدا شدن از دنباله‌روی نیازهای دولتی و اتصال به بخش خصوصی است.
او معتقد است: مجسمه‌سازی باید بتواند حامیان و مشتریانش را بیابد لذا نیازمند تعامل بیشتر با بخش خصوصی هستیم تا مجسمه‌سازی به‌عنوان یک کالا وارد بازار شود. این هنرمند تغییر نگرش‌ها را ضروری می‌داند و می‌گوید: نباید نگران باشیم که هنر به مثابه یک کالا دیده شود زیرا این نگاه در نهایت وجود دارد و چه بهتر که با صراحت بتوانیم مصرف‌کننده بیابیم و با جریان همراه شویم.
آزادی عمل هنرمنان در بخش خصوصی
محمدحسین عماد، مجسمه‌ساز معاصر نیز پس از بازدید از این کارگاه، برگزاری چنین رویدادی با حمایت بخش خصوصی را باعث خرسندی می‌داند و می‌گوید: این اتفاق یک شروع مثبت و خوب است زیرا خلق اثر در بخش خصوصی یک آزادی عمل به هنرمند می‌دهد و فضای هنر را شفاف‌تر می‌کند. او تصریح می‌کند: در بخش‌های دولتی گاهی سفارشی‌سازی وجود دارد که باعث می‌شود هنرمندان بر آن اساس کار کنند و حتی آثار بعد از انتخاب تغییر پیدا کند اما در بخش خصوصی چنین موانعی وجود ندارد. قطعا روندی که امروز شاهد هستیم از ابتدا این‌گونه نبوده است و در آینده نیز به سمت بهبود بیشتر حرکت می‌کند اما من معتقدم هنر در آزادی معنا می‌یابد که بخش خصوصی امکان فراهم کردن شرایط آن را دارد.
ارسال نظر