مقامات ارشد دولتی از سراسر آسیا در اولین «اجلاس سران کشورهای آسیا و اقیانوس آرام در مورد محیط‌زیست» در بانکوک با یکدیگر دیدار کردند. در مرکز این جلسه این سوال مطرح بود که چگونه می‌توانیم از منابع‌مان به‌طور کارآمدتری استفاده کنیم تا اقتصاد خودمان را به شیوه‌ای رشد دهیم که به محیط‌زیست طبیعی ما آسیبی نزند و با ایجاد آلودگی بر سلامت عمومی ما اثر نگذارد؟ منابعی مانند سوخت‌های فسیلی، زیست‌توده‌ها، فلزات و مواد معدنی برای ساخت اقتصاد ضروری هستند. گرچه کارآیی منابع این منطقه در سال‌های اخیر افت داشته است و متاسفانه آسیا منطقه‌ای با کمترین کارآیی منابع در جهان به شمار می‌رود. آسیا در سال ۲۰۱۵، نسبت به سال ۱۹۹۰ یک‌سوم منابع معدنی بیشتر برای تولید هر واحد GDP استفاده کرده است. کشورهای در حال توسعه در مقایسه با سایر نقاط جهان، ۵ برابر منابع بیشتری به ازای هر دلار تولید ناخالص داخلی استفاده می‌کنند. و در مقایسه با کشورهای صنعتی در منطقه ۱۰ برابر منابع بیشتری مصرف می‌کنند. این ناکارآیی منجر به اتلاف و آلودگی، تاثیر بیشتر بر منابع طبیعی و سلامت عمومی می‌شود.

اثر آلودگی بر آسیا

همان‌طور که سرعت و مقیاس رشد اقتصادی به شتاب خود در این منطقه ادامه می‌دهد، آلودگی به یک مساله بحرانی تبدیل می‌شود. گرچه چالش آلودگی یک نمونه جهانی است، این اثر به شدت در کشورهای در حال توسعه احساس می‌شود. حدود ۹۵ درصد افراد بزرگسال و کودکی که در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی می‌کنند، تحت تاثیر بیماری‌های مرتبط با آلودگی هستند. آسیا و اقیانوسیه نسبت به سایر نقاط جهان، مواد شیمیایی و زباله بیشتری نیز تولید می‌کنند و شهرهای آن بالاترین میزان ۲۰۵ PM را دارا هستند. (ذرات معلق کوچکی که می‌توانند منجر به بیماری‌های تنفسی و قلبی و سرطان شوند.) بیش از ۸۰ درصد رودخانه‌ها در اینجا به شدت آلوده هستند. تخمین‌ها هزینه آلودگی دریایی را برای اقتصادهای منطقه ۳/ ۱ میلیارد دلار برآورد می‌کنند. این روندها دستاوردهای اقتصادی را تهدید می‌کند و توسعه انسانی را مختل می‌سازد. اما گرچه این چالش‌ها بسیار سخت به نظر می‌آیند، این منطقه نقاط قوت زیاد و فرصت‌های چشمگیری نیز دارد. بسیاری از کشورها پیشینه محکمی از دگرگونی اقتصادی موفقیت‌آمیز دارند. ظرفیت برای توسعه پایداری محیط‌زیستی به‌عنوان یک رکن جدایی‌ناپذیر توسعه پایدار باید در همه کشورهای در این منطقه گسترش یابد.

مهاجرت شهری گسترده

برخی تغییرات عمیق در آسیا و سراسر اقیانوسیه در جریان است. این منطقه بزرگ‌ترین مهاجرت از نقاط روستایی به شهری را در طول تاریخ تجربه می‌کند. توسعه این نقاط شهری جدید با ساختمان‌های باصرفه و کارآمد، سیستم‌های فاضلاب و مدیریت پسماند می‌تواند برای پیشبرد این دستور کار بسیار مفید باشد. توسعه «اقتصاد اشتراکی» ممکن است به این معنا باشد که ما استفاده بهتری از دارایی‌ها مانند وسایل نقلیه یا خانه‌ها می‌کنیم و به‌طور گسترده آلودگی را کاهش می‌دهیم. حرکت گسترده به سوی انرژی‌های تجدیدپذیر باید مانع استفاده از سوخت‌های فسیلی شود. پیشرفت‌ها در بازیافت، تکنولوژی مواد، پرینت ۳ بعدی و تولید نیز می‌تواند از چرخش بزرگ‌تر‌ منابع حمایت کند. حرکت به سوی تکنولوژی‌های سبز و نوآوری سازگار با محیط‌زیست، فرصت‌های اقتصادی و شغلی ارائه می‌دهد. انرژی تجدیدپذیر در سال ۲۰۱۶ مشاغلی برای ۸/ ۹ میلیون نفر در سراسر جهان ایجاد کرده است. زباله می‌تواند به فرصت‌های اقتصادی از جمله ایجاد مشاغل تبدیل شود. در شهر سبو- دومین شهر بزرگ فیلیپین- مدیریت درست پسماند نتایج مثبتی داشته است: پسماند تا سال ۲۰۱۲ به ۳۰ درصد کاهش داشته است و افراد فقیر به‌طور گسترده از صدها شغلی که ایجاد شده است منفعت می‌برند.

در سطح سیاست‌گذاری، ضروری است که کارآیی منابع و اهداف پیشگیری از آلودگی در توسعه ملی ترکیب شوند و استانداردهای کارآیی منابع را ایجاد کنند. به‌عنوان مثال، چین یک سیستم ملی قانون‌گذاری، قوانین و مقررات ایجاد کرده است که منجر به تصویب یک سیستم اجباری بازبینی تولید ملی پاک‌تر شده و برای بیش از ۱۰ سال به کار خود ادامه داده است. منفعت اقتصادی مستقیم از این سیستم سالانه بیش از ۳ میلیارد دلار برآورد می‌شود. علاوه بر اینها ما نیاز به اصلاح فوری ابزارهای مالی داریم. سرمایه بسیار کمی برای گذار به اقتصاد سبز و اقتصاد کارآ وجود دارد؛ بخش بزرگی از سرمایه‌های فعلی هنوز در اقتصادهایی با کربن بالا، منبع فشرده (نیاز به منابع سنگین) و آلاینده وجود دارد. اصل «آلوده‌کننده‌ها پرداخت می‌کنند» و پیامدهای خارجی محیط‌زیستی هنوز به‌طور کامل در مکانیزم‌های قیمت‌گذاری و مدل‌های سرمایه‌گذاری ترکیب نشده‌اند. دسترسی مکانیزم‌های مالی نوآور در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد. چندین کشور در منطقه به‌عنوان رهبران توسعه نگرش‌های جامع و سیستماتیک ظهور کرده‌اند؛ و سرمایه‌گذاری پایدار را در قلب توسعه بازار مالی جا داده‌اند؛ کشورهایی مانند اندونزی و سریلانکا. ما باید درس‌های مثبتی از این تجربیات بیاموزیم. ما باید به سمت رشد کارآتر در منابع و بدون آلودگی حرکت کنیم؛ رشدی که محیط‌های سالم را حمایت کرده و توسعه می‌دهد. هزینه سستی در مدیریت منابع و جلوگیری از آلودگی بسیار زیاد است و تهدید برای اقتصادها، معاش و سلامتی در سراسر منطقه به حساب می‌آید.

چرا رشد بدون آلودگی برای سلامتی آسیا ضروری است؟