افول یک فستیوال

شایان ربیعی

عضو گروه فرهنگ و هنر

جشنواره سی و پنجم فیلم فجر بیش از متن، حاشیه داشت. رویدادی که با ضعف کیفی آثار پذیرفته شده در بخش اصلی از سوی هیات انتخاب، انتقادهای بسیاری را برانگیخت، اما تیم داوری این جشنواره با اعلام فهرست نامزدها و اهدای سیمرغ به برخی از برندگان، نشان داد که ظرفیت و توان حاشیه‌سازی داوری می‌تواند بسیار بیشتر از انتخاب آثار باشد. برگزاری اختتامیه جشنواره فیلم فجر در روز پنج‌شنبه هفته گذشته همه سینماگران، منتقدان و خبرنگاران را غافلگیر کرد و باعث شد تا قریب به اتفاق سینمایی‌ها و حتی جالب آنکه برخی از نامزدهای دریافت سیمرغ و حتی برندگانش نیز به این شیوه انتخاب اعتراض کنند. به هر تقدیر جشنواره فیلم فجر سی و پنجمین سال عمرش را می‌گذراند و به یک جشنواره ماندگار تبدیل شده اما در دوره اخیر یک تیم داوری تازه کار داشت که تاکنون تجربه داوری در جشنواره‌های بزرگ و معتبر سینمایی را نداشتند؛ بنابراین طبیعی بود که انتخاب این داوران حاشیه‌های متعددی به‌دنبال داشته باشد.

اهدای یک سیمرغ خلق‌الساعه به کارگردان فیلم ویلایی‌ها، اهدای دو سیمرغ همزمان در یک بخش، پخش موسیقی فیلم رگ خواب به‌عنوان کلیپ در مراسم اختتامیه در حالی که این موسیقی حتی نامزد دریافت سیمرغ هم نشده بود و مسوولان برگزاری برای پخش آن اجازه هم نگرفته بودند و... در کنار «کوه یخ» حواشی ایجاد شده، باعث شد تا ۳۵ سالگی جشنواره فیلم فجر، فرصتی برای مطالبه تغییرهای بنیادین در ساختار آن باشد. به هر حال کارنامه برگزارکنندگان دوره سی و پنجم، از نظر قریب به اتفاق سینماگران و سینمایی‌نویس‌ها کارنامه ناموفقی بود و احتمالا نقطه عطفی است تا شیوه جدیدی برای برگزاری این رویداد مهم هنری تعیین شود