دعوای پنجاه ساله در استقلال

در مورد استقلال که حالا با سرور جباروف هم نمی‌برد، اما و اگرهای زیادی وجود دارد، اما بدون تردید مهم‌ترین مساله کنونی این تیم بحران دروازه‌بان‌ها است. اگر در مورد همه تیم‌های دنیا عبارت «بحران دروازه‌بان» به شرایطی اطلاق شود که هیچ گلر کارآمدی برای دفاع از چارچوب دروازه وجود ندارد، در استقلال این مساله زمانی مطرح می‌شود که دو گلر قبراق و مدعی در تیم وجود دارند و دعوا بر سر این است که کدام یک از آنها باید به میدان برود! این جدال در استقلال ریشه‌ای پنجاه ساله دارد. حتی در غم‌انگیزترین شکست تاریخ باشگاه هم که شهریور۵۲ مقابل پرسپولیس اتفاق افتاد، دو دروازه‌بان درجه یک در اختیار رایکوف بود؛ طوری که او بازی را با منصور رشیدی شروع کرد و بعد از گل چهارم مرحوم ناصر حجازی را به جای وی به میدان فرستاد؛ آن هم درحالی که هر دو گلر، ملی‌پوش بودند!

این مناقشه بعدها با حضور زوج‌های متنوعی مثل پرویز برومند و هادی طباطبایی یا مهدی رحمتی و وحید طالب‌لو تکرار شد و حالا به نظر می‌رسد بار دیگر شاهد احیای این دوگانه جنجالی هستیم. این‌بار هم یک‌طرف ماجرا مهدی رحمتی است، اما در سمت مقابل دروازه‌بانی ایستاده که ابتدای فصل گذشته وقتی خدمت سربازی‌اش را در ملوان به پایان برد و به استقلال برگشت، هیچ‌کس بیشتر از «گلر دوم بی‌سروصدا» روی او حساب نمی‌کرد، اما به تدریج تبدیل به یک غول شد و چنان کار را دست گرفت که مهدی رحمتی کلا به حاشیه رانده شد. حالا و با تصمیم عجیب وینفرد شفر مبنی بر نیمکت‌نشین کردن حسینی بدون هیچ دلیل خاصی، دوباره دعوا بالا گرفته است. از چهارشنبه هفته قبل که این تصمیم به رسانه‌ها درز کرد تا عصر جمعه که سرمربی آلمانی ایده‌اش را به‌اجرا درآورد، قیامتی به پا شد. هرچند به نظر می‌رسد داستان حالا حالاها ادامه دارد.

خشم حسینی تا کجا ادامه می‌یابد؟

هنوز هیچ‌کس نمی‌داند شفر چرا تصمیم گرفت دروازه‌بان اصلی‌اش را در بازی با پدیده مشهد عوض کند. معقول‌ترین فرضیه در این مورد که مدام از سوی نزدیکان باشگاه و مربی آلمانی بازنشر می‌شود، این است که چون از اول قرار شده مهدی رحمتی در مسابقات حذفی سنگربان استقلال باشد و چون این تیم دهم بهمن در آبادان باید بازی نیمه‌نهایی حذفی را برابر صنعت‌نفت برگزار کند، شفر تصمیم گرفته دو بازی لیگی به رحمتی میدان بدهد تا او در شرایط مسابقه قرار بگیرد. این منطق اما از چندین جهت اشکال دارد. اگر واقعا جام حذفی اینقدر برای استقلالی‌ها مهم است، طبعا آنها باید «گلر بهتر» را در این بازی به میدان بفرستند؛ این یعنی اگر حسینی بهتر است او باید در آبادان بازی کند و اگر رحمتی بهتر است، فرصت سنگربانی را باید به کاپیتان بدهند.

در غیر این‌صورت مثلا وقتی در بارسلونا قاعده بازی گلر ذخیره در جام حذفی وجود دارد، دیگر سرمربی او را در مسابقات لیگ بازی نمی‌دهد که به اصطلاح گرم شود. این کار بدعت استقلالی‌هاست که ممکن است بیخود و بی‌جهت آرامش سخت به‌دست آمده این مجموعه را به‌هم بزند. آنچه مسلم است اینکه حسینی در حال‌حاضر به‌شدت از نیمکت‌نشینی غیرمنتظره‌اش آن هم بعد از شکستن رکورد کلین‌شیت در تاریخ لیگ برتر ناراحت است. دیروز شایعه قهر او با رحمتی هم بر سر زبان‌ها افتاد که البته از سوی مدیران استقلال تکذیب شد. به هر حال فراموش نکنیم حسینی یک روز قبل از بازی استقلال و پدیده همه استقلالی‌ها را آنفالو کرد و پس از افزایش فشارها روی خودش، دوباره آنها را به لیست صفحه شخصی‌اش برگرداند. جالب اینجاست که حسینی در مشهد حاضر نشد همراه سایر بازیکنان بدنش را گرم کند. این درست شبیه تصمیمی است که مهدی رحمتی فصل گذشته در اصفهان و پیش از اولین بازی فیکس حسینی مقابل سپاهان اتخاذ کرد!

دغدغه جام‌جهانی

مسلما مهم‌ترین عامل نگرانی و عصبانیت حسینی از شرایط فعلی، دغدغه از دست دادن جام‌جهانی است. سنگربان جوان آبی‌ها که بعد از درخشش در استقلال به تازگی پای ثابت اردوهای تیم ملی شده، خیلی دوست دارد با تداوم هنرنمایی در تیم باشگاهی‌اش، پیراهن شماره یک ایران در روسیه را هم تصاحب کند، اما طبعا با نیمکت‌نشینی شانس او برای این مهم کاهش خواهد یافت.

تمدید می‌کند؟

در حال‌حاضر اما مهم‌ترین سوال در مورد حسین حسینی این است که آیا او قراردادش را با استقلال تمدید خواهد کرد یا نه؟ گلر جوان آبی‌ها در چند ماه گذشته پیشنهادهای استقلال برای تمدید را رد کرده است. قرارداد او پایان فصل خاتمه می‌یابد و البته مهدی رحمتی هنوز یک فصل دیگر با این باشگاه قرارداد دارد. رحمتی در زمستان جاری با نپذیرفتن پیشنهاد سایر تیم‌ها نشان داد به همین راحتی نمی‌خواهد استقلال را ترک کند. حالا باید دید حسینی چطور با این شرایط کنار می‌آید.