غیبت سرباز ایران در جنگ با عربستان

دنیای اقتصاد: وضعیت دو بازیکن سرباز تراکتورسازی کماکان مبهم است. احمد نوراللهی و امید عالیشاه که بین دو نیم‌فصل لیگ شانزدهم با هزار امید و آرزو راهی تیم تبریزی شدند تا هم خدمت سربازی‌شان را بگذرانند و هم شرایط فنی بهتری نسبت به دوران نیمکت‌نشینی در پرسپولیس پیدا کنند ولی همه چیز برای این دو نفر فاجعه‌بار پیش رفت. در فاصله کوتاهی پس از سفر این دو بازیکن به تبریز، باشگاه تراکتورسازی از سوی فیفا از حضور در دو پنجره متوالی نقل‌وانتقالاتی محروم شد. بنابراین هر دوی این بازیکنان که سطح «ملی» دارند، ماه‌ها خانه‌نشین شدند و شرایط بسیار بدی برای‌شان پیش آمد. در حال حاضر هفت ماه از اعلام رسمی محرومیت تراکتور توسط فیفا می‌گذرد و طبعا هفت ماه هم هست که نوراللهی و عالیشاه در هیچ میدان رسمی پا به توپ نشده‌اند.

نقض فلسفه خدمت سربازی

در حال حاضر احمد نوراللهی شرایط بسیار عجیبی دارد. او از همان روزهای آغازین حضورش در تراکتورسازی، مدارکی به سازمان نظام وظیفه تحویل داد که بر اساس آن مشمول کسر خدمت می‌شد. ظاهرا پدر و مادر نوراللهی سابقه رزمندگی دارند و این مساله باعث کسر چند ماه از خدمت او می‌شود. به این ترتیب او بسیار امیدوار بود که بتواند از ابتدای فصل جاری به پرسپولیس برگردد و به کابوس خانه‌نشینی‌اش خاتمه بدهد. حالا اما مسوولان نظام وظیفه می‌گویند با احتساب تمام کسری‌ها، هنوز ۶ ماه از خدمت سربازی نوراللهی باقی مانده و او فعلا باید بیرون از گود بماند.

ظاهرا اوج مساعدت در مورد این بازیکن آن است که سه ماه دیگر یک نامه «عدم نیاز» برای وی صادر شود و او بتواند در لباس پرسپولیس توپ بزند؛ سوال مهم اما این است که آیا سه ماه دیگر، کمی دیر نیست؟ به یاد داشته باشیم پرسپولیس در این فاصله باید دو بازی مرحله یک‌چهارم نهایی‌اش را برابر الاهلی عربستان برگزار کند؛ باشگاهی که این روزها به شدت مشغول خرید ستاره‌های چند میلیون دلاری و بین‌المللی است. جالب است که در چنین شرایطی و با توجه به تمام کری‌های ورزشی و غیرورزشی موجود بین ایران و عربستان، به احمد نوراللهی اجازه داده نمی‌شود برای نماینده کشورمان مقابل حریف عربستانی به میدان برود. خب پس فلسفه خدمت سربازی چیست؟ آیا جز این است که مردان این سرزمین باید مدتی خودشان را وقف منافع کشور کنند؟ بنابراین آیا منطقی است که نوراللهی خدمتش را گوشه خانه بگذراند و پرسپولیس بدون او به جنگ نماینده عربستان برود؟ اصلا لباس رزم کجا برازنده‌تر است؛ کنج عافیت یا در میدانی حیثیتی و ملی؟

معلق بین خانه و لیگ یک

امید عالیشاه هم وضعیت پیچیده‌ای دارد. او که کسر خدمتش به اندازه نوراللهی نیست و همچنان باید در یک تیم نظامی توپ بزند، با توجه به محرومیت تراکتورسازی دو راه بیشتر پیش رو ندارد؛ یکی حضور در دسته اول و بازی برای یکی از دو تیم ملوان یا فجرسپاسی و دیگری ادامه تمرینات با تراکتور تا آغاز نیم‌فصل دوم! در صورت انتخاب راه اول، بازیکنی که سابقه دعوت به تیم‌ملی را دارد و گاهی بازوبند کاپیتانی پرسپولیس را هم بسته باید تن به یک رده سقوط کامل بدهد و برای یک فصل با لیگ برتر خداحافظی کند. همچنین درصورت گزینش راه دوم نیز دوران خانه‌نشینی عالیشاه به یک سال خواهد رسید که واقعا تامل‌برانگیز است و جای افسوس دارد. واضح است وقتی بازیکنی یک سال در هیچ میدان رسمی توپ نزند، کیفیتش به خطر خواهد افتاد. به علاوه باید پرسید مگر طول دوران حرفه‌ای یک فوتبالیست چقدر است که او یک سالش را به همین راحتی بیرون بماند؟

مشکلات آشکار

البته که پیش از این نیز بارها در مورد مشکلات شکل فعلی گذران خدمت فوتبالیست‌ها بحث شده بود اما مشکل پیش آمده برای عالیشاه و نوراللهی همه چیز را به شکلی عریان‌تر به نمایش گذاشت. مقررات کنونی نظام‌وظیفه در فوتبال ایران پیامدهای منفی زیادی دارد که از جمله آنها می‌توان به اعمال تبعیض بین تیم‌های نظامی و غیرنظامی، تبعیض بین خود تیم‌های نظامی، رد و بدل شدن پول‌های زیر میزی در این قبیل باشگاه‌ها و آسیب جدی به پروژه‌های استعدادیابی و کشف و تربیت بازیکنان جوان اشاره کرد. با این حال هنوز تلاش‌ها برای پیدا کردن یک نسخه جایگزین برای قوانین فعلی به جایی نرسیده و معلوم نیست که این مشکلات چه زمانی حل خواهد شد.