پیونگ‌یانگ تیم ورزشی خود را عازم مسابقات المپیک زمستانی می‌کند
آغاز مذاکرات دو کره
«چون‌های- سونگ»، معاون وزیر اتحاد کره‌جنوبی، اعلام کرد که از جمله اعضای هیات اعزامی همسایه شمالی عبارتند از تعدادی هنرمند و روزنامه‌نگار. «جاستین مک کری»، گزارشگر گاردین در گزارش ۸ ژانویه ۲۰۱۸ به نقل از «چون‌های- سونگ» می‌نویسد که سئول پیشنهاد داده که هنگام برگزاری مسابقات، هر دو کره در مراسم افتتاحیه و اختتامیه در کنار هم حرکت کنند. این بازی‌ها ۹ فوریه در سئول آغاز می‌شود. گزارشگر گاردین می‌افزاید: «هیات ۵نفری کره‌شمالی با کاروانی موتوری به سوی مرز رفت و سپس در امتداد خط مرزی نظامی به سوی کره‌جنوبی و به «روستای آتش‌بسِ پانمونجوم» رفتند. این روستا در منطقه غیرنظامی (DMZ) قرار دارد اما بر خلاف نامش منطقه‌ای به‌شدت نظامی است و بیش از ۶ دهه است که موجب جدایی دو کره‌شده است. «روستای آتش‌بس» با یک خط به دو قسمت میان شمال و جنوب تقسیم شده است و ساختمان فرماندهی سازمان ملل در وسط روستا روی این خط قرار دارد.
از دسامبر ۲۰۱۵ این اولین‌باری است که دو کره وارد مذاکرات رودررو شده‌اند. با این حال، رسانه‌های کره‌شمالی ادعای ترامپ را رد کرده‌اند که تمایل کره‌شمالی به مذاکره ناشی از فشارها و مواضع سخت او بوده است. روزنامه «رودونگ سینمون»، روزنامه حزب حاکم کره‌شمالی اعلام کرد که ادعای ترامپ مبنی بر اینکه فشارها موفقیت آمیز بوده و موجب شده کره‌شمالی در سال اول ریاست‌جمهوری او به پای مذاکرات بازگردد را «سفسطه‌ای مضحک» نامیده است. رسانه‌ها اعلام کردند که دیروز سه‌شنبه سه دور مذاکره میان آنها برگزار شد. رویترز نیز گزارش داد که مذاکره‌کنندگان کره‌جنوبی همچنین پیشنهاد مذاکرات نظامی برای کاهش تنش‌ها در شبه‌جزیره را داده‌اند و به دنبال این هستند که احتمال درگیری به دلیل تصادف یا محاسبه غلط را کاهش بدهند.
«جاستین مک‌کری»، گزارشگر گاردین، می‌نویسد مذاکرات بر چند محور متمرکز بود: مشارکت کره‌شمالی در بازی‌های زمستانی پیونگ‌چانگ؛ گسترش دامنه مذاکرات دو کره و تسری آن به مساله اتحاد میان خانواده‌هایی که پس از جنگ ۱۹۵۰- ۱۹۵۳ از هم جدا شدند. همچنین کره‌جنوبی هم پیشنهاد اتحاد را در سال جدید مطرح کرده است. روابط میان دو کشور پس از آنکه سئول یک پروژه اقتصادی در مجتمع صنعتی کائه‌سونگ در کره‌شمالی را معلق کرد، وخیم‌تر شد. آن تصمیم پس از آزمایش‌های موشکی و اتمی کره‌شمالی بود. پس از آن تصمیم، کره‌شمالی کلیه مجاری ارتباطی با سئول را قطع کرد که شامل خط تماس اضطراری می‌شد. آخرین گفت‌وگوها در سطح عالی میان دو کشور در دسامبر ۲۰۱۵ انجام شده بود. «چو میونگ-گیون»، وزیر اتحاد دو کره در دولت کره‌جنوبی روز دوشنبه تاکید کرد که المپیک «موضوع اصلی» مذاکرات خواهد بود، اما افزود که سایر مسائل هم مطرح خواهد شد. وی گفت دولت سعی خواهد کرد مسائل مربوط به خانواده‌هایی که در جنگ دو کره از هم جدا شده‌اند و راه‌های کاهش تنش نظامی را مطرح کند. او هدایت هیاتی پنج نفره را در این مذاکرات به عهده خواهد داشت.
هدایت هیات پنج نفره کره‌شمالی را هم «ری سون-گوون»، رئیس سازمان امور روابط با کره‌جنوبی به عهده خواهد داشت. ری از مذاکره‌کنندگان با سابقه کره‌شمالی است. «مون‌جائه-این»، رئیس‌جمهور کره‌جنوبی، گفت او بازی‌های المپیک زمستانی را «فرصتی بزرگ» برای بهبود روابط میان دو کره می‌داند. «چو میونگ‌گیون» می‌گوید: «تلاش خواهیم کرد تا این بازی‌ها به فستیوال صلح تبدیل شود و اولین گام به سوی بهبود رابطه میان دو کره برداشته شود. ما عجله نخواهیم داشت و مذاکرات را به شیوه‌ای آرام پی می‌گیریم.» به گزارش گاردین، دو کره پیش از این هم مسابقات مشترکی داشتند: سیدنی در سال ۲۰۰۰، آتن در سال ۲۰۰۴ و بازی‌های زمستانی تورین در ۲۰۰۶. اما برخی تمام این اتفاقات را زیر سر «کیم جونگ- اون» می‌دانند و می‌گویند فراز و فرودهای ناشی از تحولات شبه‌جزیره کره از کاخ «اون» سرچشمه می‌گیرد. به همین دلیل سی.ان.ان در گزارشی به قلم «جیمی‌تارابای» در ۸ ژانوپه گزارشی در مورد «اون» تهیه کرده و می‌کوشد تا «افسانه» را از «حقیقت» در مورد زندگی او متمایز سازد.
«اون»: از افسانه تا حقیقت
تارابای در گزارش خود می‌نویسد: اطلاعات اندکی در مورد زندگی «کیم جونگ- اون» وجود دارد، اما همین مقدار اندک هم محل سوال است. گفته شده سال تولد او تغییر یافت تا از این جهت شبیه به پدر و پدربزرگش باشد؛ گفته شده او دارای سه فرزند است؛ گفته شده او دمدمی مزاج و تندخو است و ناگهان منفجر می‌شود. برخی ناظران می‌گویند او مریض است و از بیماری نقرس رنج می‌برد و برخی دیگر هم می‌گویند از نارسایی کلیوی در رنج است. این ناظران می‌گویند او منزوی شده و در معرض سقوط است. آنها همچنین می‌گویند طرح‌های توطئه‌ای علیه وی در جریان بود. ناظران می‌گویند او فردی ضعیف است و از سوی تعدادی «بله قربان گو» محاصره شده است. برخی از کسانی که به کره‌جنوبی پناهنده شده‌اند می‌گویند دیری نخواهد پایید که «اون» مجبور «به رفتن خواهدشد.»
از زمانی که به قدرت رسیده سیاست «دوخطی» پدرش را (یعنی توسعه نظامی در کنار رشد اقتصادی) دنبال کرده و در این راستا زمان را مغتنم می‌شمارد. او در مانورهای نظامی و پست‌های خدمت سربازان حضور می‌یابد. در رسانه‌های این کشور چنین تبلیغ می‌شود که گویی او یک نابغه نظامی است. در عین حال، او پایگاه قدرت خود را از«ارتش» به «حزب کارگران حاکم» تغییر داده است. کره‌جنوبی هم دغدغه‌های خود را دارد. این کشور گاهی اخباری اطلاعاتی به بیرون درز می‌دهد که بعدها نادرستی آن روشن می‌شود. برای مثال، در سال ۲۰۱۵، سئول اعلام کرد که «کیم» فردی به نام «ما وون چون» را اعدام کرده است. او معماری است که به گفته سازمان اطلاعاتی کره‌جنوبی به دلیل مخالفت با طرح فرودگاه پیونگ‌یانگ اعدام شد اما او چند روز بعد در رسانه‌های دولتی کره‌شمالی حضور یافت و زنده و سرحال بود. تمام آنچه در مورد کیم مطرح می‌شود مبتنی بر حدس و گمان است.
سال‌های آغازین
در دهه ۹۰ کیم و دو خواهرش به مدرسه‌ای در «برن» سوئیس فرستاده شدند. در آنجا آلمانی و فرانسوی خوانده و با دیگر دانش‌آموزان بین‌المللی آشنا شدند. خاله آنها که از آنها سرپرستی می‌کرد بعدها به آمریکا پناهنده شد و به همراه همسرش جزئیات اسراری از زندگانی «کیم»ها را به آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا ارائه دادند. خاله «کو یونگ- سوک» می‌گوید: «من او [کیم جونگ- اون] را تشویق می‌کردم که دوستانش را به خانه بیاورد زیرا می‌خواستیم او و خواهرانش زندگی طبیعی داشته باشند. برای آنها اسنک درست می‌کردم.» کیم جوان در آن زمان ۱۲ ساله بود. خانم «سوک» در مصاحبه با واشنگتن‌پست می‌گوید: «این بچه‌ها کیک می‌خوردند و لگو بازی می‌کردند.» او می‌افزاید کیم جوان به دیزنی‌های پاریس می‌رفت، در رودخانه‌های فرانسوی شنا می‌کرد، در رستوران‌های ایتالیایی غذا می‌خورد و در کوه‌های آلپ در سوئیس اسکی بازی می‌کرد. به‌دلیل حضور او در غرب بود که ناظران غربی تصور می‌کردند اگر «اون» جانشین پدرش شود مرحله جدیدی در تحولات کره‌شمالی گشوده خواهد شد. خانم «سوک» می‌گوید «اون» آن‌قدر به بازی بسکتبال دلبسته بود که شب‌ها با توپ بسکتبال می‌خوابید. همکلاسی‌هایش می‌گویند او جدیدترین «پلی استیشن» سونی را داشت که پر از بازی‌های بسکتبال بود. سی.ان.ان می‌نویسد چنین مرد بی‌ثباتی اکنون رهبر کشوری است که همه چیزش بی‌ثبات است و کسی نمی‌تواند یک ساعت دیگر «اون» و کشورش را پیش‌بینی کند.
ارسال نظر