اولین مونتاژ کارهای ایرانی
سال ۱۳۳۹ ه. ش را باید سرآغاز صنعت تولید اتومبیل در ایران دانست که البته با مونتاژ آغاز شد. در این سال شرکتی به نام «سایکا» در جاده آبعلی تاسیس شد و تحت لیسانس کمپانی فیات به مونتاژ اتومبیل‌های فیات ۱۱۰۰ اقدام کرد. دومین کارخانه مونتاژ اتومبیل مربوط به اتومبیل‌های آریا و شاهین بود که کارخانه رامبلر وابسته به کارخانجات جنرال موتورز آمریکا در جاده مخصوص کرج تاسیس و اقدام به تولید یا همان مونتاژ این دو اتومبیل کرد و از سال ۱۳۴۶ ه. ش اقدام به فروش گسترده آن به همراه تبلیغات در جراید و تلویزیون و سینما نمود.
سال ۱۳۳۹ ه.ش را باید سرآغاز صنعت تولید اتومبیل در ایران دانست که البته با مونتاژ آغاز شد. در این سال شرکتی به نام «سایکا» در جاده آبعلی تاسیس شد و تحت لیسانس کمپانی فیات به مونتاژ اتومبیل‌های فیات ۱۱۰۰ اقدام کرد. دومین کارخانه مونتاژ اتومبیل مربوط به اتومبیل‌های آریا و شاهین بود که کارخانه رامبلر وابسته به کارخانجات جنرال موتورز آمریکا در جاده مخصوص کرج تاسیس و اقدام به تولید یا همان مونتاژ این دو اتومبیل کرد و از سال ۱۳۴۶ ه.ش اقدام به فروش گسترده آن به همراه تبلیغات در جراید و تلویزیون و سینما نمود. این دو نوع اتومبیل که دارای ۶ سیلندر بودند بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفتند و دلیل این استقبال هم اول، تبلیغات شبانه‌روزی و دیگری داشتن بعضی مزایا نسبت به دیگر اتومبیل‌ها بود. از جمله داشتن فرمان تلسکوپی و هیدرولیک و همچنین نصب فلاشر راهنما که همزمان در چهار طرف اتومبیل روشن و خاموش می‌شد و برای اولین بار روی این دو اتومبیل نصب شد.
از دیگر مزایای این اتومبیل‌ها داشتن ترمز دوبل بود که خطر بریدن ترمز در آنها منتفی می‌شد. در سال ۱۳۴۴ ه.ش مقدمات ایجاد یک کارخانه ساخت اتومبیل سواری در ایران پی‌ریزی و کارخانه‌ای مجهز در جاده مخصوص کرج ساخته شد، امتیاز این کارخانه با شرکتی انگلیسی به نام «روتس» بود که بعدها به کرایسلر تبدیل شد، در سال ۱۳۴۶ ه.ش اولین اتومبیل‌های سواری این شرکت به تولید انبوه رسید که پیکان نام‌گذاری شد. البته این محصول ابتدا در دو مدل دولوکس و کارلوکس تولید و به بازار عرضه شد و در اواخر همان سال یعنی سال ۱۳۴۶ ه.ش تاکسی‌های تهران نیز، تبدیل به پیکان شدند و به موازات آن وانت پیکان هم به آن اضافه شد. همزمان با این تولیدات تعمیرگاه‌های مجاز نیز یکی یکی در تهران و شهرستان‌ها تاسیس شده و شروع به کار کردند و این‌گونه بود که به‌خاطر وجود این تعمیرگاه‌ها و همچنین لوازم یدکی و قیمت ارزان پیکان که چیزی حدود ۱۲ هزار تومان بود، به یکباره در عرض چند سال خیابان‌های شهرهای سراسر ایران مملو از این نوع اتومبیل شد.
منبع: عباس حسینی، این اتولی که من می‌گم....(تاریخچه اتومبیل در ایران)، نشر نامک، 1390
ارسال نظر