ماموریت بزرگ اسپوتنیک 2

دانشمندان شوروی ماهواره اسپوتنیک ۲ را در نوامبر ۱۹۵۷ میلادی به هوا فرستادند. از طریق دستگاه‌های وصل شده به بدن یک سگ به نام لایکا، داده‌های مرتبط با علائم حیاتی او از جمله نبض، تنفس، فشار خون و حرارت بدن به زمین ارسال می‌شد. دانشمندان با استفاده از این اطلاعات برای نخستین بار به بررسی عملی آثار بی‌وزنی بر بدن موجود زنده پرداختند. این ارسال اطلاعات تقریبا یک هفته ادامه داشت و بعد قطع شد. با کم شدن ذخیره اکسیژن و بالا رفتن درصد گازکربنیک لایکا کم‌کم به خواب رفت. خوابی که هرگز از آن بیدار نشد. نیروی یک ماه پیش از آن ماهواره اسپوتنیک۱ چه به لحاظ علمی و چه از نظر سیاسی یکی از مهم‌ترین رویدادهای قرن بیستم محسوب می‌شود. مجله نیوساینتیست در مقاله‌ای در سپتامبر ۲۰۰۷، پرتاب اسپوتنیک را به‌دلیل شتاب دادن به سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی در زمینه دانش و فناوری، به‌عنوان بزرگ‌ترین عامل توسعه دانش در تاریخ بشر برشمرده است.