برانکو حق دارد یا ندارد؟

وحید نمازی

۱- برانکو حق دارد ناراحت باشد. بازیکنان ملی‌پوش باشگاهش بیش از ۱۰۰ روز سال در اختیار تیم‌ملی بوده‌اند و این عدد برای تیمی که نباید در تورنمنت متمرکزی حضور داشته باشد، زیاد است. اهمیت صعود تیم‌ملی به جام‌جهانی و چربش زور کی‌روش به فدراسیون و سازمان لیگ، موجب شده تا فرمان این فصل لیگ به دست کی‌روش بیفتد تا او با در اختیار گرفتن بیش از اندازه بازیکنان تیم‌ملی، راهش را برای رسیدن به جام‌جهانی روسیه هموارتر کند. نگاهی به وضعیت حضور لژیونرهای ایرانی در اردوهای تیم‌ملی بیندازید؛ آنها نهایتا در زمان‌های مجازی که فیفا تعیین کرده به تیم‌ملی ملحق می‌شوند و زیر نظر کی‌روش تمرین می‌کنند، اما بازیکنان لیگ برتری خودمان تقریبا بلافاصله پس از تعطیلی‌های پیاپی لیگ در اختیار کادر فنی تیم‌ملی قرار می‌گیرند تا فرصت استراحت کافی از آنها گرفته شود و این برای مربیانی مثل برانکو که ملی‌پوشانش را کمتر از ۱۰۰ روز سال در اختیار داشته، فاجعه بار خواهد بود. آنها فرصت هماهنگی تاکتیکی با هم تیمی‌هایشان را از کف می‌دهند و برای رسیدن به تیم، زمان لازم خواهند داشت. این اتفاق را یکی، دو بار در این فصل دیده ایم و حالا که پرسپولیس در آستانه یک نیم‌فصل سخت، پر استرس و به‌شدت فشرده قرار گرفته که هر ده - یازده روز باید دو تا سه بار بازی کند، برانکو حق دارد ناراحت نبودن ملی‌پوشان پرتعدادش باشد که حتی برای استراحتی کوتاه بین دو نیم‌فصل هم وقت نخواهند داشت.

۲ - برانکو حق ندارد ناراحت باشد. او که سال‌ها در ایران کار کرده و سرمربی تیم‌ملی هم بوده، حق ندارد از این بی‌برنامگی‌های فدراسیون ناراحت باشد. او خودش خیلی خوب می‌داند که اینجا ایران است و تقویم فیفا و اصول در اختیار گذاشتن بازیکنان ملی‌پوش باشگاه‌ها براساس قوانین جهانی و تنظیم اردوها براساس همین رویکرد، تقریبا همیشه نادیده گرفته می‌شود. شاید در مقاطعی زور باشگاه‌ها به فدراسیون و تیم‌ملی چربیده باشد، اما به‌طور معمول آنچه را که مربیان تیم‌ملی می‌خواسته‌اند به انجام رسیده و باشگاه‌ها حق اعتراض و سرپیچی کمتری به این برنامه‌ها داشته‌اند. اما از اینها مهم‌تر، او یک سال و نیم گذشته را هم به‌طور کامل در ایران کار کرده و شرایط فدراسیون و نفوذ کی‌روش بر برنامه‌ریزی‌های سازمان لیگ و اردوهای تیم‌ملی را به خوبی می‌دانسته و به همین دلیل باید در ابتدای این فصل که مشخص شد تیمش علاوه بر لیگ، باید در آسیا هم بازی کند و البته به تیم‌ملی هم در بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی کمک برساند، طوری برنامه‌ریزی می‌کرد که در مقطع حساس کنونی، دچار مشکل نشود. بی‌شک گناه قهرمان نشدن پرسپولیس در لیگ و عدم توفیق برانکو در لیگ قهرمانان آسیا، تنها متوجه خود او و باشگاه پرسپولیس خواهد بود چرا که بقیه باشگاه‌های مدعی لیگ و حاضر در لیگ قهرمانان هم کم و بیش تعدادی بازیکن در تیم‌ملی دارند و همین برنامه فشرده و سخت علیه آنها هم خواهد بود.

۳ - برانکو حق دارد / ندارد ناراحت باشد. حق دارد، چون نمی‌خواهد صدر جدول لیگ را از دست بدهد و باز در روز آخر فصل، داغ حسرتی بزرگ را بر دل هواداران میلیونی پرسپولیس بگذارد، اما حق ندارد با حرف‌هایش علیه کی‌روش، به شکلی غیرمستقیم موجب قرار دادن هواداران پرشور پرسپولیس در برابر سرمربی تیم‌ملی شود. پرسپولیس بیشترین ملی‌پوش را به دست کی‌روش سپرده و دود دعوای احتمالی برانکو - کی‌روش قطعا به چشم همین بازیکنان ملی‌پوش پرسپولیس خواهد رفت که در نهایت موجب ضرر کردن هر دو جبهه کی‌روش و برانکو هم خواهد شد. شکی نیست که فدراسیون در برنامه‌ریزی‌های امسال لیگ ضعیف عمل کرده و با سپردن اختیارات ویژه به کی‌روش، باشگاه‌های مدعی در لیگ را به زحمت انداخته است، اما به هر حال ظلمی هم اگر به باشگاه‌ها می‌شود، نوعی ظلم مساوی است که البته حتما باید برای رفعش تلاش کرد و فریادش زد تا جایش را به عدالت بدهد.