تا سال ۲۰۳۰بالغ‌بر ۹۵ درصد اتومبیل‌های آمریکایی برقی خواهند شد

بین راه‌حل‌های اقلیمی پیشنهاد شده توسط پل هاکن در کتاب Drawdown، برخی جاه‌طلبانه و شاید خیالی به نظر می‌آیند. اما من با این حقیقت شگفت‌زده شدم که این کتاب پیش‌بینی می‌کند تا سال ۲۰۵۰ تنها ۱۶ درصد مسافت‌ها در جهان توسط خودروهای برقی طی خواهند شد. برخی ایده‌های دیگری دارند. به‌عنوان مثال، تونی سبا (Tony Seba) پیشتر پیش‌بینی کرده بود که همه وسایل نقلیه جاده‌ای جدید تا سال ۲۰۳۰ صد درصد برقی خواهند شد. او بر مبنای پیش‌بینی یک گزارش جدید، که توسط جیمز اربیب (James Arbib) نوشته شده است بحث می‌کند؛ عنوان این گزارش «بازنگری در حمل‌و‌نقل ۲۰۳۰-۲۰۲۰: اختلال حمل‌و‌نقل و فروپاشی وسایل نقلیه درون‌سوز و صنایع نفتی» است. بین پیش‌بینی‌های برجسته‌ای که صورت گرفته است:

• ۹۵ درصد مسافت‌های طی شده توسط وسایل نقلیه الکتریکی خودران (A-EVs) ایجاد خواهد شد که مالک آنها شرکت‌هایی هستند که حمل‌و‌نقل را به‌عنوان یک خدمت (TaaS) ارائه می‌دهند.

• A-EVs که به TaaS متعهد هستند ۶۰ درصد موجودی انبار وسایل نقلیه آمریکا را تشکیل خواهند داد.

• وقتی اتومبیل‌های کمتری مسافت بیشتری را طی می‌کنند، شمار وسایل نقلیه مسافرتی در جاده‌های آمریکا از ۲۴۷ میلیون در سال ۲۰۲۰ به ۴۴ میلیون در ۲۰۳۰ کاهش خواهند یافت.

• تقاضای نفت جهانی از صد میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۲۰ به هفتاد میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۳۰ کاهش خواهد یافت. بارها گفته می‌شد که این پیش‌بینی‌ها یک بازی احمقانه است. اما، تنها در یک دهه گذشته، تعداد کمی از ما فروپاشی ناگهانی صنعت زغال‌سنگ را پیش‌بینی می‌کردیم. اما پیش‌گویی‌های گذشته سبا در کاهش هزینه‌های تکنولوژی وسایل نقلیه خورشیدی و خودران، حتی با اندکی محافظه‌کاری، به‌طور اعجاب‌آوری دقیق بوده است. بنابراین آیا دیدگاه سبا و اربیب واقعا به حقیقت می‌پیوندد؟ زمانی که پذیرش یک خودروی خودران در رساندن شما به مقصدتان، ارزان‌تر، آسان‌تر، دوستدار محیط‌زیست و جذاب‌تر باشد، چرا باید هنوز برای غول بزرگی از فلز پول بدهید؟

در حقیقت، سبا و اربیب ادعا می‌کنند که استفاده از وسایل نقلیه خودران و الکتریکی که تحت یک مدل «حمل و نقل به‌عنوان خدمت» فعالیت می‌کنند (تصور کنید اوبر بدون یک راننده) تا سال ۲۰۲۱ در هر مایل چهار تا ۱۰ برابر ارزان‌تر از خریدن یک اتومبیل جدید است و دو تا چهار برابر ارزان‌تر از عملکرد وسایل نقلیه کرایه‌ای موجود است. این یک تفاوت به شدت جذاب است. البته هنوز معلوم نیست که آیا ارتباطات فرهنگی و روانشناسی با مالکیت ماشین یک مانع برای چنین روش‌های جدیدی از تفکر درباره حمل‌و‌نقل است یا خیر. با آمارگیری کوچک مشخص می‌شود که ولع زیادی برای حمل‌و‌نقل برقی و علاقه رو به رشدی برای اشتراک‌گذاری خودرو وجود دارد. ۲۰۳۰ چندان دور نیست. اما ممکن است خیلی خیلی متفاوت با دنیایی باشد که ما امروزه می‌شناسیم.