بهترین‌های تور کلاسیک البرز

علاقه‌مندی به خودروهای کلاسیک از یک دهه قبل به‌صورت جدی در ایران شکل گرفت و جنبه عمومی پیدا کرد. اکنون نمایشگاه‌های خودروهای کلاسیک و تورهای آنها به پای ثابت برنامه‌های خودرویی در طول سال تبدیل شده است که هم برای عموم مردم جالب توجه بوده و از آن استقبال می‌کنند و هم نشان می‌دهد که خودروهای کلاسیک پراکندگی قابل ملاحظه‌ای در سطح کشور داشته و تنها منحصر به پایتخت نمی‌شوند. کمیته‌های کلاسیک استان‌های مختلف در کشور، در سال‌های اخیر فعالیت‌های بسیاری داشتند و برگزاری نمایشگاه و تورها از جمله این فعالیت‌ها به شمار می‌رود. در این حوزه باید استان‌هایی مثل تهران، مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز و البرز را پیشتاز این حوزه دانست. به تازگی استان البرز نیز اقدام به برگزاری دومین تور خودروهای کلاسیک در مسیر تهران- مازندران کرد که مورد استقبال علاقه‌مندان نیز قرار گرفت. برگزاری اینگونه برنامه‌ها جدای از اینکه صحنه‌های دیدنی را برای علاقه‌مندان ایجاد می‌کند، موجب ایجاد نظم و هماهنگی بین دارندگان خودروهای کلاسیک و هیات‌های اتومبیلرانی می‌شود. در این شماره ۱۰ خودرو برتر این تور را معرفی می‌کنیم.

نمادی از دهه ۵۰

شورولت بلئیر که در ایران بلر گفته می‌شود (Bel Air) یکی از نمادهای دهه 50 میلادی و در کل دوران طلایی طراحی خودروهای آمریکایی است. دورانی که حالا با گذشت بیش از 66 سال از آغاز آن باید به خودروهایش لقب آنتیک داد. شورولت اولین نسل این خودرو را در سال 1949 معرفی کرد. این خودرو در واقع برای رقابت با خودروهای رده میانی بازار طراحی شد. یعنی جایی که فورد، بیوک و اولدزمبیل یکه تازی می‌کردند. نسل اول تا سال 1954 تولید شد. این خودرو در کلاس‌های کوپه، کانورتیبل (سقف فلزی)، سدان چهاردر و کانورتیبل (‌کروکی) ساخته شد. شورولت در سال آخر تولید یعنی 1954 حتی مدل استیشن واگن را به تولید رساند و دست بر قضا فروش مناسبی هم داشت. شورولت برای این خودرو از دو پیشرانه 6 سیلندر خطی به حجم‌های 5/ 3 و 9/ 3 لیتر استفاده کرد. همچنین دو جعبه دنده دستی 3 سرعته و 2 سرعته نیمه اتوماتیک این آمریکایی زیبا را به حرکت در می‌آورد. اما به عقیده کارشناسان و مشتریان زیباترین بلر در نسل دوم ساخته شد. یعنی حد فاصل سال‌های 1955 تا 1957. بلر نسل دوم خودرویی بود که هر چند در رده ستارگانی همچون کادیلاک و لینکلن دسته‌بندی نمی‌شد، اما آنقدر زیبا و جذاب طراحی شده بود که بسیاری از هنرمندان و ورزشکاران آن دوران در لیست مالکینش قرار داشتند. شورولت در نسل دوم از پیشرانه‌های جدید همچون مدل نمونه 3/ 4 لیتری ، 46 لیتری که هشت سیلندر بودند استفاده کرد. ضمنا گیربکس‌های جدید نیز به لیست سفارش‌ها اضافه شد تا بلر جنسش جور شود. بلر نسل دوم از جمله خودروهایی است که امروزه هم به‌عنوان یک خودروی جذاب برای تیونرها و متخصصان بازسازی خودروهای کلاسیک به شمار می‌رود.

یک اتاق برای همیشه

همیشه بعضی از خودروها در تاریخ یک کمپانی به‌عنوان یک مدل ویژه شناخته می‌شوند و از محبوبیت خاصی برخوردارند. بدون شک یکی از ماندگار‌ترین خودروهای تاریخ کمپانی بی‌‌ام‌و مدل E۳۰ است. خودرویی که به اتاق E۳۰ هم معروف است. این خودرو بعد از موفقیت‌های مدل E۲۱ به‌عنوان نسل دوم سری ۳ در سال ۱۹۸۲ ساخته شد. ای ۳۰ به‌صورت دو در، استیشن و سدان ساخته شد. این خودرو یک انقلاب در بخش هندلینگ در محصولات بی‌ام‌و به شمار می‌رود. از طرفی زیبایی بصری این مدل که قبلا دو دستگاه از آن را در دنیای ماشین به شما معرفی کردیم، آنقدر جذاب است که هنوز هم بسیاری از علاقه‌مندان به خصوص دنیای تیونینگ عقیده دارند زیباترین خودروی اسپرت کلاسیک در دهه ۸۰ و ۹۰ است. بی‌ام‌و، ای۳۰ را تا سال ۱۹۹۳ به تولید رساند اما بی‌شک ترسناک‌ترین ‌ای ۳۰ مدل MPower بود که در سال ۱۹۸۵ به بازار آمد. این خودرو با پیشرانه‌های ۳/ ۲ و ۵/ ۲ لیتری در بعضی از نسخه‌ها حتی تا ۲۳۸ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد و شتاب صفر تا ۱۰۰ آن ۱/ ۶ ثانیه بود.

کوسه دیترویت

شورولت کامارو برای ما ایرانی‌ها بسیار آشناست، زیرا تعداد زیادی از این بچه کوسه جنرال موتورز به خیابان‌های ایران راه یافتند. نسل اول این خودرو در اواخر سال 1966 به‌عنوان مدل 67 به فروش رسید. شورولت این خودرو را برای مقابله با فورد موستانگ ساخت و کمی بعد پونتیاک فایربرد را هم با استفاده از پلت‌فرم همین خودرو راهی بازار کرد. نسل اول تا سال 1969 ساخته شد و در سال 1970 کامارویی ساخته شد که هم طراحی زیباتری داشت و هم آیرودینامیک بهتری. نسل دوم کامارو به مدت 11 سال یعنی تا سال 1981 روی خط تولید قرار داشت و در این سال با نسل سوم جایگزین شد. در سال‌های تولید نسل دوم نمونه‌های ویژه‌ای از آن توسط شورولت تولید شد که از جمله مهم‌ترین آنها باید به Z28، RS و SS اشاره کرد. شورولت در این نسل انبوهی از پیشرانه‌ها را به کار گرفت که ضعیف‌ترین آنها مدل 8/ 3 لیتری 6 سیلندر و قوی‌ترینشان نمونه 4/ 4 لیتری 8 سیلندر بود. کامارو از جمله خودروهای کلاسیک موجود در کشور است که بسیار مورد توجه علاقه‌مندان به حوزه کلاسیک قرار دارد.

سفیر طراحی طلایی

American Motots Corporation یا اختصارا AMC نام یکی از کمپانی‌های قدیمی و ریشه‌دار در آمریکا بود که خودروهای مختلفی از جمله خانواده جیپ را به تولید می‌رساند. این کمپانی که بعد‌ها از سوی کمپانی کرایسلر خریداری شد، در سال ۱۹۵۸ سدانی را راهی بازار کرد تا بتواند در مقابل سدان‌های فورد، شورولت و بیوک خودی نشان دهد. این سدان زیبا Ambassador نام داشت. AMC تا سال ۱۹۷۴ امباسادور را در خط تولید داشت و چند نسل از این خودرو را در اتاق‌های مختلف از جمله استیشن واگن و سدان طراحی کرد. در دومین تور کلاسیک البرزی‌ها یک نمونه سفید رنگ از نسل پنجم این خودرو حضور داشت. سازنده در نسل پنجم از پیشرانه‌های هشت سیلندر ۷/ ۴ و ۴/ ۵ لیتری استفاده کرد. البته اگر از آن دست مشتریانی بودید که شتاب خودرو آنقدرها برایتان مهم نبود، می‌توانستید امباسادور خود را با پیشرانه ۶ سیلندر خطی سفارش دهید. این پیشرانه با تغییراتی در قطعات فنی در رامبلر یا همان آریا شاهین هم مورد استفاده قرار گرفت. حتی اقتباسی از این پیشرانه در جیپ‌های شهباز مدل پایین هم نصب شد که البته در بخش میل لنگ، پیستون، دنده فلایویل و... متفاوت بودند. در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ تعداد کمی از این خودرو وارد کشور شد زیرا عمده بازار خودروهای سدان کشور در اختیار بیوک، شورولت، مرسدس بنز و کادیلاک قرار داشت. اما داستان امباسادور در دنیا متفاوت از داستانش در ایران بود. این خودرو در همان دهه ۵۰ میلادی راهی هند شد و رامبلر خط تولید آن را در هند راه انداخت. رامبلر در سال ۱۹۸۶ برای همیشه از عرصه خودروسازی کنار رفت اما امباسادور به حیات خود ادامه داد. هندی ها که تولید آن را به طور کامل داخلی کرده بودند، ساخت همان مدل های قدیمی دهه ۷۰ را تا سال ۲۰۱۴ ادامه دادند. امباسادور یکی از ارزانترین خودروهای غیر هندی در داخل این کشور بود. اما سرانجام با کاهش فروش در سال ۲۰۱۴ به ۲ هزار و ۲۰۰ دستگاه، سرانجام امباسادور برای همیشه به تاریخ پیوست.

کهنه کار اشتوتگارت

اگر از شما بپرسند دوست دارید کدام خودروی لوکس را در اختیار داشته باشید، احتمالا یکی از خودروهای مورد اشاره شما مرسدس بنز S Class است. خودرویی که نمادی از شکوه، لوکس بودن، جذابیت، کیفیت ساخت و تکنولوژی در صنعت خودرو به شمار می‌رود. یکی از جذاب‌ترین اس کلاس‌های مدرن- کلاسیک در جهان اتاق W126 است. خودرویی که در دسامبر سال 1979 ساخته شد تا پایانی باشد بر تولید W116 دوست‌داشتنی. این خودرو در انواع کوپه، سدان و سدان لانگ ساخته شد. طیف متنوعی از پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی به همراه سه نمونه جعبه دنده دستی و اتوماتیک برای آن طراحی شد. W126 تا سال 1992 در خط تولید قرار داشت و یکی از پر‌سابقه‌ترین‌ها در این حوزه است. تعداد زیادی از این خودرو وارد کشور شد و حتی بسیاری از آنها سال‌ها در ناوگان تشریفات مورد استفاده قرار گرفتند. بسیاری از کلاسیک‌بازها عقیده دارند که مرسدس بنز اس کلاس W126 یک بنز واقعی است که هیچ وقت از مد نمی‌افتد!

پدر پیکاپ‌های رویایی

شورولت همیشه یکی از بهترین تولید‌کنندگان خودروهای کار و به خصوص پیکاپ‌ها در جهان بوده است. بخش عظیمی از پیکاپ‌های بازار آمریکا توسط این سازنده و خواهرش GMC تولید می‌شود. سری C/ K شورولت اولین بار در سال ۱۹۶۰ راهی بازار شد و تا سال ۱۹۶۶ هم در خط تولید قرار داست. از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۲ نسل دوم ساخته شد. از سال ۷۲ به بعد نسل سوم راهی بازار شد که به تعداد زیاد به ایران هم راه یافت. حتی مدل کاستوم توسط شرکت جنرال موتورز ایران که حالا پارس خودرو نام دارد به تولید رسید. البته مدل‌های Scottsdale و Silverado نیز از دیگر مدل‌های این خودرو بودند. در سال‌های اخیر که بازسازی وانت بارها و در کل پیکاپ‌ها در ایران نیز رونق گرفته است، کاستوم‌ها بازاری نو پیدا کردند و بسیاری از آنها مورد بازسازی قرار گرفتند. شورولت کاستوم را می‌توان پدر بسیاری از تراک‌های امروزی شورولت به حساب آورد. پلت فرم این خودرو برای سیلورادو مورد استفاده قرار گرفت. کاستوم با موتورهای شش و هشت سیلندر تولید شده است.

کوچولوی دوست داشتنی

مینی ماینر یا همان Mini از جمله دوست‌داشتنی‌ترین خودروهای تاریخ است. مینی اولین بار در سال 1959 ساخته شد. در آن دوران این شرکت متعلق به بریتیش موتورز در انگلستان بود. بعدها لیلاند و گروه روور هم مینی را خریداری کردند و حالا صاحب برند این کوچولوی دوست‌داشتنی کمپانی BMW آلمان است. از جمله نکات جالب توجه در این خودرو سیستم تعلیق آن است. زیرا در واقع در این بخش اثری از فنر نمی‌بینید! بلکه سیستم تعلیق با استفاده از لاستیک‌های خاص طراحی شده است. اگر تجربه سواری با یک مینی را داشته باشید خوب می‌دانید که سواری این خودرو شبیه به یک کارتینگ خشک است. اما در عوض هندلینگ بسیار بالایی دارد که به راننده امکان می‌دهد با سرعت و چالاکی فرمان داده و مسیر خودرو را عوض کند. کمپانی مینی امروزه هم فعال است و مدل‌های مختلفی را در همین ابعاد کوچک تولید می‌کند که مینی کوپر و مینی کانتریمن معروف‌ترین آنها هستند. با این حال هیچ یک از آنها مانند مدل ماینر در حافظه صنعت خودرو جهان باقی نمانده‌اند.

تنها لطف هیتلر به جهان

قبل از آنکه آدولف هیتلر رویای فتح جهان را در سر بپروراند و ۶ سال سیاه را در تاریخ رقم بزند، به مهندس فردیناند پورشه دستور داد خودرویی طراحی کند که بتواند ۵ نفر را حمل کند، تا سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد و قیمتش هم از یک موتورسیکلت آمریکایی بیشتر نشود! این خواسته‌های هیتلر کار را برای آقای مهندس سخت کرده بود اما مهندس پورشه هم پا پس نکشید. او در سال ۱۹۳۶ طرحی را قلم زد که بیتل نام گرفت و توانست با استفاده از آن خودروی مورد نظر هیتلر را بسازد. این خودرو پیشرانه‌های مختلفی داشت که همگی در عقب خودرو قرار داشته و هنوز هم یکی از شاهکارهای صنعت خودرو جهان به حساب می‌آیند. چرا‌که حتی در کشورهای گرم هم نیاز به رادیاتور نداشته و هواخنک بودند. این خودرو یکی از اولین خودروهایی بود که به‌صورت انبوه وارد ایران شد و برای سال‌های طولانی خودروی طبقه متوسط در تمام جهان به حساب می‌آمد. فولکس واگن امروزه نیز به‌صورت محدود مدل بیتل را تولید می‌کند اما دیگر از روح طراحی پورشه در آن خبری نیست.

جان سخت و بدن بدن!

در صف قدبلندهای این تور می‌توانستید یک جیپ Rengade را ببینید. خودرویی که در دسته بندی جیپ با کد CJ7 شناخته می‌شود و جایگزینی برای CJ5 یا همان شهباز خودمان است. این خودرو که طول شاسی آن حدود 5/ 27 سانتی‌متر از شهباز بلندتر است در سال 1976 ساخته شد و نسل اول آن تا سال 1986 هم در خط تولید قرار داشت. تعداد زیادی از این جان سخت جیپ توانستند خیابان‌های ایران را لمس کنند. این خودرو از جمله گران‌ترین جیپ‌های بازار ایران بوده و هست. معروف‌ترین ورژن این خودرو نمونه Golden Eagle یا عقاب طلایی است که به‌صورت استاندارد دارای خط کشی و عقاب روی بدنه و البته موتور هشت سیلندر بود. از این جیپ در ایران به‌طور گسترده برای مسابقات آفرود نیز استفاده می‌شود. دلیل آن هم جان سختی و دوام بسیار بالای آن برای تحمل فشار و مسیرهای سنگین است. همچنین کلاسیک بازها نیز به دلیل اصالتی که طراحی این مدل به روح طراحی جیپ دارد، به آن علاقه زیادی دارند.

برانکو از نوع فورد

در سال‌های دهه ۶۰ میلادی که جیپ یکه تاز بازار SUV‌ها در آمریکا بود، ناگهان فورد یک مدل جدید به نام Bronco را راهی بازار کرد. فورد برانکو در حقیقت دروازه ورود فورد به بازار شاسی بلندها به حساب می‌آید. کلاسی از خودروها که در آن دوران فورد به شدت در آن ضعیف بود. سال ۱۹۶۶ این خودرو با سیستم تعلیق فنر لول به تولید رسید. در آن زمان تقریبا کمتر خودرویی از میان شاسی بلندها دارای سیستم تعلیق فنر لول بود. از این رو برانکو می‌توانست از موانع مختلفی با اتکا به انعطاف‌پذیری سیستم تعلیقش عبور کند. از این رو کم کم برانکو توانست بدل به یکی از خواستنی‌ترین خودروها برای آفرودها شود. نسل‌های مختلفی از برانکو تا سال‌ها ساخته شد ولی برانکو به اندازه جیپ و شورولت نتوانست به ایران راه پیدا کند. وضعیت آن در بازار دیگر کشورها نیز چندان مطلوب نبود. با این حال دستاوردهای تجربی برانکو برای فورد بعدها وضعیت آن را در بازار شاسی‌بلندها دگرگون کرد.