مجاهدان تبریز از طیف‌های گوناگون اجتماعی تشکیل می‌شدند. اما بیشتر آنها از قشرهای فرودست جامعه بودند. بنا بر آمار نمونه‌ای، بیش از نیمی از آنها را می‌شود در زمره پیشه وران و اصناف یا دکان‌داران کوچک دانست. تعدادی از لوطیان هم به مجاهدان پیوستند که بسیاری از آنان پیشه ور و دکان دار بودند یا با این قشرها ارتباط خانوادگی داشتند. چند روستایی و اجاره دار باغ یا افرادایلاتی نیز به مجاهدان پیوستند، اما تعداد آنها چشمگیر نبود. اگر مجاهدان تبریز را به‌صورت پدیده‌ای اجتماعی در نظر بگیریم، می‌توانیم بگوییم که این پدیده اساسا شهری بود. هرچند عناصر غیرشهری در مقاومت تبریز شرکت جستند، اما دایره مشارکت این طیف‌ها گسترده نبود.

بخشی از یک گفت‌وگو با سهراب یزدانی به نقل از مردمنامه.