ماموریت بی‌بازگشت

احمد متوسلیان که سابقه مبارزات انقلابی و فرماندهی در جنگ تحمیلی را داشت در میانه جنگ ایران و عراق ماموریت می‌یابد تا به سوریه رفته و مسیرهای کمک به حزب‌الله لبنان و مبارزه با اسرائیل را مورد بررسی قرار دهد اما این ماموریت سرنوشتی پیچیده را برای او رقم زد. در ۱۴ تیرماه سال ۱۳۶۱ هنگامی که متوسلیان به همراه سه نفر دیگر، سید محسن موسوی (کاردار سفارت ایران)، کاظم اخوان (عکاس خبرگزاری ایرنا) و تقی رستگار مقدم (کارمند سفارت) در چهل کیلومتری شمال شهر بیروت بودند و قصد عزیمت به محل کار خود در سفارت ایران را داشتند در یک پست بازرسی از سوی گروه شبه نظامی فالانژهای لبنان ربوده شدند. سرنوشت این افراد تا به امروز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

فالانژیست‌ها گروه دست راستی تندرو بودند که به کلیسای مارونی منتسب بودند و نقش فعالی طی جنگ داخلی لبنان در مبارزه با سازمان آزادی‌بخش فلسطین بازی کردند و ضمنا به اسرائیل نیز نزدیک بودند. دقایقی بعد از ربوده شدن احمد متوسلیان و همراهانش، رادیو اسرائیل اعلام کرد: «ژنرال احمد متوسلیان طراح عملیات فتح‌المبین و بیت‌المقدس در پست بازرسی «برباره» به اسارت گرفته شد.» رهبر فالانژیست‌ها در زمان ربوده شدن دیپلمات‌های ایرانی «سمیر جعجع» بود که اعلام کرد، گروگان‌ها پس از دستگیری به وسیله نیروهای او کشته شده‌اند اما بعدها شواهدی در رابطه با زنده بودن این افراد و تحویل آنها به اسرائیل به‌دست آمد. از جمله سال گذشته در سوم خردادماه حسین دهقان وزیر دفاع گفت که «یک زندانی یونانی که از زندان‌‌های رژیم صهیونیستی آزاد شده است با مراجعه به سفارت ایران در یونان گفته هر چهار ایرانی را در زندان دیده‌است.» این ادعا موجی از امید و درخواست به منظور آزادی آنان را پدید آورد ولی همچنان نمی‌توان در مورد سرنوشت این افراد با قاطعیت اظهارنظر کرد.