زین‌الدین‌محمد حنفی که به ابن‌ایاس شهرت یافت در ۱۸ ژوئن ۱۴۴۸ میلادی در عصر حکمرانی ممالیک در قاهره به دنیا آمد و نسبش به «ابوالبرکات زین‌الدین‌محمد بن‌احمد بن ایاس حنفی» می‌رسد. او فقه را نزد جلال‌الدین سیوطی و عبدالباسط بن‌خلیل حنفی آموخت و سپس به تاریخ‌نگاری روی آورد. یکی از مهم‌ترین رویدادهایی که او در تاریخ‌نگاری خود به رشته تحریر در آورده است حمله عثمانی‌ها به مصر بود که وی شخصا شاهد آن بوده است. ابن‌ایاس صاحب چندین اثر در تاریخ جهان، اخترشناسی و به‌ویژه تاریخ مصر است. مهم‌ترین کتاب او بدائع الزهور فی وقائع‌الدهور (گل‌های آشکار در رویدادهای روزگار) است که ویژگی‌های تاریخ‌نگاریش را می‌توان در این کتاب مشاهده کرد، البته این نسخه تا حدودی در طول زمان تحریف شده است. بخش‌هایی از آن گم شده و قسمت‌های دیگری نیز به آن اضافه شده است. ابن‌ایاس در ۱۵۲۴ در قاهره دارفانی را وداع گفت.