نه «صلح آمریکایی» نه«صلح چینی» - ۶ خرداد ۹۶

نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در بخش قبل اشاره شد که بودجه تحقیق و توسعه نظامی فعلی در چین 6میلیارد دلار است و جایگاه سوم در جهان را دارد. با نگاه به آینده، هزینه‌های تحقیق و توسعه چین ممکن است به 416 تا 730 میلیارد دلار برسد. همچنین به قابلیت‌های نظامی دو کشور هم اشاره شد. این قابلیت‌ها به شکلی مفصل‌تر در این بخش و بخش‌های آینده بررسی می‌شوند.

براساس گزارش اخیر CSIS، چین در حال توسعه چتر امنیتی A2/ AD به آن سوی تایوان و به اصطلاح به زنجیره «جزیره دوم» است. قابلیت‌های تقویت شده A2/ AD علاوه بر زیردریایی‌ها شامل موشک‌های دوربرد کروز و بالستیک و سیستم‌های هوایی یکپارچه و دفاع موشکی پیشرفته است. این قابلیت‌ها خطرات قابل‌توجهی برای نیروهای آمریکایی استقرار یافته (رزمی) و نیروهای عملیاتی این کشور در غرب پاسیفیک خواهد داشت و در کنار قابلیت‌های پیشرفته در زمینه‌های سایبر، جنگ الکترونیک و C4ISR به یقین می‌تواند ظرفیت آمریکا در انجام عملیات آزاد و موفقیت‌آمیز در منطقه را در یک نبرد به چالش بکشد.

اما حتی در زمان‌های صلح، افزایش چشمگیر حضور نظامی چین در منطقه در برابر آمریکا آشکارا اعلام از دست دادن برتری دریایی آمریکا است. پیش‌بینی‌ها از اندازه احتمالی آینده‌ زرادخانه‌های نظامی چین و آمریکا که طی 25 سال آینده (یعنی تا سال 2040) در غرب پاسیفیک به‌کار گرفته خواهند شد، مملو از مشکلات است. به‌طور اخص، تلاش برای پیش‌بینی آرایش نیروها در آینده براساس روندها و ویژگی‌های گذشته باید این واقعیت را در نظر بگیرد که قابلیت‌های نظامی طی دهه‌های گذشته هم در سرعت و هم در اندازه و به‌کارگیری قابلیت‌ها به‌طور قابل‌توجهی تفاوت کرده است. تعداد قابل‌توجهی از سیستم‌های منسوخ طی بازه‌ای تقریبا کوتاه کنار گذاشته شدند در حالی که سیستم‌های مدرنی که گاهی به شکل و سطحی پیوسته در حال رشد به‌کار گرفته می‌شوند در حال جهش هستند.

تحلیل‌های بعدی در مورد میزان و تعداد کشتی‌های نیروی دریایی و تحلیل رگرسیون برای هواپیماها از افزایش قابلیت‌های نظامی آینده چین و آمریکا در بلندمدت خبر می‌دهد.

البته صرف‌نظر از روش‌شناسی، باید در نظر داشت که چنین برآوردهایی در معرض تغییرات بالقوه چشمگیر مبتنی بر معیارهای ذهنی است مانند تغییر در اولویت‌های هزینه‌های دفاعی و تصور از تهدیدات، زمان‌بندی تصمیمات برای از رده خارج کردن سیستم‌های خاص و البته هزینه‌های کلی در تعداد سیستم‌های تسلیحاتی برای دستیابی به اهداف امنیت ملی ضروری انگاشته می‌شود. بنابراین آمار و ارقام ارائه شده در اینجا یک ارزیابی تقریبی از سطوح آینده نیروها است. با این وجود، این آمار و ارقام ارائه‌دهنده تصویری سازگار از افول برتری نظامی آمریکا در غرب پاسیفیک است.

زیردریایی‌ها

40 زیردریایی آمریکایی (هسته‌ای) هم اکنون در آسیا- پاسیفیک مستقر شده‌اند(یعنی منطقه مسوولیت فرماندهی پاسیفیک آمریکا یا PACOM AOR . در طرف چینی، تعداد زیردریایی‌های هسته‌ای - SSBNs و SSNs غیر از SSs، SSBs و SSKs- از دهه 90 به این‌سو از 6 فروند به 9 فروند رسیده است. با این حال، اندازه و حجم کلی نیروی دریایی چین (از جمله زیردریایی‌های هسته‌ای و دیزلی) بسیار قابل‌توجه‌تر است. در مجموع امروز چین 70 زیردریایی دارد. با توجه به پیش‌بینی‌های داده‌محور، زیردریایی‌های هسته‌ای چین تا سال 2040 بین 8 تا 13 فروند تخمین زده می‌شود. در مقایسه تا سال 2040 ایالات‌متحده بین 42 تا 57 زیردریایی خواهد داشت (هم‌اکنون 5 فروند زیردریایی در کلاس عملیاتی دارد). اگر آمریکا 60 درصد از زیردریایی‌های خود را به منطقه پاسیفیک اختصاص دهد، 25 تا 34 فروند زیردریایی در منطقه خواهد داشت.

در مقایسه، اگر چین 70 درصد از زیردریایی‌های خود را به این منطقه اختصاص دهد، 34 تا 52 فروند در آنجا خواهد داشت. از این‌رو کل نیروی زیردریایی پکن تقریبا از آمریکا پیشی خواهد گرفت، شاید با تعدادی قابل‌توجه. البته، تعداد نیروی زیردریایی تنها یکی از معیارهای قابلیت است. ویژگی‌های کیفی هم به همان اندازه مهم هستند (اگر مهم‌تر نباشند) مانند سطوح پیچیدگی‌های تکنولوژیک و آموزش. یک زیردریایی مدرن، زیردریایی‌ای است که از قابلیت شلیک موشک‌های ضدکشتی‌کروز و اژدرها و مین‌های کارگذاشته شده برخوردار باشد. مهم‌تر اینکه، قایق‌ها باید بی‌صدا باشند با پوششی بدون پژواک و سیستم صحیح تعمیر و نگهداری که این آخری ضعفی بالقوه برای نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAN) است.

خدمه باید خوب آموزش داده شوند و در جنگ با زیردریایی‌ها باید به شکلی ایده‌آل با تجربه باشند. به گفته یک منبع آگاه - «برنارد. دی. کول»، استاد ممتاز کالج ملی جنگ و افسر بازنشسته نیروی دریایی آمریکا- چین آماده است تا نیروی زیردریایی پیچیده‌تری را در 25 سال آینده توسعه دهد و در کنار آن زیردریایی‌های تهاجمی هسته‌ای را هم توسعه دهد که به PLAN اجازه می‌دهد تا به ظرفیت لازم برای رسیدن به اقیانوس هند و دریای فیلیپین دست یابد.

نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAN) همچنین طرح‌های مهندسی پیشران‌های مستقل از هوا (AIP) را نیز به‌طور روزافزونی برای زیردریایی‌های تهاجمی متعارف به‌کار خواهد گرفت. افزون بر این، PLAN به احتمال زیاد زیردریایی‌های با قابلیت پرتاب موشک‌های بالستیک هسته‌ای را توسعه دهد که برای حفظ نیروی بازدارندگی در دریا در مقابل همسایگان چین کافی خواهد بود. اگرچه برنامه‌های آموزشی چین برای زیردریایی‌ها هم‌اکنون از برنامه‌های آموزشی آمریکا پیشی گرفته است اما طی 25 سال آینده به ناگزیر بهبود خواهد یافت چراکه پکن زیردریایی‌های بیشتری به فواصلی بسیار دورتر از چین را به‌کار خواهد گرفت.