دنیای اقتصاد: بی‌شک مهم‌ترین چالش حال حاضر باشگاه بزرگ استقلال و سرمربی جوان این تیم نه سکوهای ملتهب است نه بحران مالی و نه فشار رسانه‌ها. مشکل دقیقا درون تیم است. آن هم بزرگ‌تر تیم، کاپیتان تیم. «مهدی رحمتی» همان شماره یک که قلعه‌نویی او را از استقلال کنار گذاشت به این دلیل که شرط حضور مربی شخصی خود را هم پای قرارداد گذاشت و البته قلعه‌نویی هم کسی نبود که بازیکنی با توقعاتی فراتر از جایگاهش را تحمل کند. این‌گونه بود که او یک‌سال از استقلال دور ماند، اما پرویز مظلومی، رحمتی را با سلام و صلوات به استقلال برگرداند و میزان اعتماد به کاپیتان تا آنجا رفت که نقشی کلیدی در نقل‌وانتقالات تیم گرفت و حتی قراردادش را هم سه ساله تمدید کرد. اما شاید امروز اگر از مظلومی هم درمورد درستی و نادرستی این تصمیم سوال شود با تردید درمورد آن پاسخ دهد. به یاد بیاورید که وقتی او دربی را باخت اعلام شد یک بازیکن بزرگ تیم به خانه فرهاد مجیدی رفته تا او را برای حضور در استقلال به‌عنوان سرمربی مجاب کند. موضوعی که مظلومی از آن به‌عنوان خیانت یاد کرد.

مظلومی در همان مقطع هشدار داد و گلایه کرد اما منصوریان هم با شعار رفاقت و بها دادن به بزرگ‌ترهای تیم پاپیش گذاشت و رحمتی را حفظ کرد. در نقش پررنگ رحمتی در مقطع ابتدایی لیگ همین بس که او ابتدا در اینستاگرام شخصی خودش سلفی جالبی با بختیار رحمانی منتشر کرد و بعد از اعلام خبر توسط او تازه سایت رسمی باشگاه خبر عقد قرارداد با این بازیکن را رسما اعلام کرد. این رفتار یک پیغام روشن و شفاف داشت و آن اینکه او در جریان بسیاری از اتفاقات مهم داخلی باشگاه قرار دارد حتی اگر در شکل‌گیری آن هم نقشی نداشته باشد. منصوریان با شروع فصل بارها به نقش ویژه او تایید و تاکید داشت والبته پای خسرو حیدری را هم وسط کشید و به ایشان لقب دستان چپ و راستش را داد. در مقطعی وقتی همان بختیار رحمانی با اعتراض به تعویضش بحران‌ساز شد منصوریان اعلام کرد مدیریت موضوع را به بزرگ‌ترهای تیم یعنی همین دونفر سپرده و در صورت تکرار، این رفتارها را از چشم ایشان می‌بیند. اما شاید او نمی‌دانست بحران بزرگ بعدی متعلق به کسی است که خودش با دست خودش اینچنین دامنه اختیاراتش را گسترش می‌دهد.

شرح اختلافات اخیر رحمتی با منصوریان بارها و از زوایای مختلف باز شده است اما به‌نظر می‌رسد باشگاه استقلال قصد دارد رویه اشتباه خود در مدیریت ستاره‌ها را این‌بار در مورد خسرو حیدری تکرار کند. افتخاری، مدیرعامل باشگاه در آخرین مصاحبه‌اش درگفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم رسما اعلام می‌کند مذاکره با سجاد شهباززاده را به خسرو حیدری سپرده است. او می‌گوید: «قرار است شنبه با این بازیکن صحبت کنیم. خسرو حیدری از طرف من با این بازیکن صحبت کرد. شهباززاده اعلام کرده است که یکسری مشکلاتی با باشگاه خود دارد که برای رضایتنامه‌اش نیاز به حل شدن این مشکلات دارد.» آیا خسروحیدری آداب مذاکره با بازیکنان را می‌داند یا دست او برای توافق مالی هم باز است؟ اصلا کدام اصول حرفه‌ای می‌گوید بازیکن برای همبازی خود و قراردادش تعیین تکلیف کند. اگر مذاکرات به نتیجه نرسید چه؟ آیا هواداران باید این اتفاق را از چشم خسروحیدری ببینند. نکته مهم‌تر اینکه اگر رحمتی به خودش اجازه داد از تاکتیک‌های سرمربی‌اش انتقاد کند و رفتارهایی دور از شأن یک بازیکن در تیم از خود بروز دهد ریشه‌اش در همین تلقین تافته جدابافته بودن‌ها است. چه کسی می‌تواند تعهد دهد خسروحیدری هم به خودش اجازه ندهد زمانی سر بازیکنی که خودش او را به تیم آورده داد نکشد؟