سید محسن هاشمی در خبرآنلاین نوشت: این جشنواره ملی برخلاف دیگر جشنواره‌های رایج دنیا اصرار دارد تا مدلی دموکراتیک در انتخاب آثار را به نمایش بگذارد؛ گرچه در دو سال اخیر و به ابتکار دبیر جدیدش اسامی هیئت انتخاب را به علت واردنیامدن فشار روانی بر نحوه انتخاب، پس از انتخاب آثار راه‌یافته به جشنواره رسما اعلان می‌کنند. می‌نویسم رسما، چراکه با این سیطره رسانه‌ها در عصر حاضر، اندک چیزی از اسرار دولت‌ها هم سری نمی‌ماند چه رسد به هیئت انتخاب سینمای ایران در جشنواره فیلم فجر!

٢- در این دوره از جشنواره فیلم فجر کج‌سلیقگی مدیریت عالی جشنواره در انتصاب یکی از اعضای هیات انتخاب که پیش‌تر در دوران دولت دهم، کمر به نابودی خانه سینما با همدستی با شمقدری بسته بود، مشهود است. ظاهرا مدیریت عالی سینما همدلی و تدبیر را با راه‌دادن و تسهیل ورود و اعتباربخشیدن به ویرانگران نهادهای مدنی یکی دانسته است!

٣- بعد از توقیف فیلم «رستاخیز» از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اکنون شنیده شده که فیلم «کاناپه» کیانوش عیاری نیز که براساس رأی غالب علما و مراجع دینی به دلیل استفاده از کلاه‌گیس در حریم شخصی، بدون منع دانسته شده، در محاق توقیف خواهد رفت. کیانوش عیاری فیلم‌ساز صاحب سبک و بی‌حاشیه‌ای است و در کارزار اکران فیلم «خانه پدری» به‌خوبی نشان داد بر آنچه می‌کند وفادار و به آنچه می‌اندیشد عامل است. این‌گونه جاخالی‌دادن‌ها و رهاکردن فیلم‌سازانی که پیشینه‌شان روشن و سوابق‌شان سازنده و آبرومند است، چه می‌توان نام نهاد جز عافیت‌طلبی مدیران عالی سینمایی؟!

٤- در خبرهای جشنواره آمده بود که از دو سینماگر (فرهاد توحیدی و تورج منصوری) تجلیل خواهد شد. به‌شخصه سنت حسنه تجلیل در زمان حیات را بسیار ارج می‌نهم و بر انتخاب این دو از سوی جشنواره آفرین می‌گویم. این دو سینماگر علاوه بر خدمات سینمایی، مدت درازی را به انجام فعالیت‌های صنفی سپری کرده‌اند و چه کسی است که نداند که در این جامعه، کار صنفی، بی‌مزد و بی‌ارج است. نگارنده افتخار داشته در کنار این دو خاطراتی ارزشمند از سینما به‌ویژه در فعالیت‌های صنفی‌شان در یاد دارد.

٥- گمان می‌کنم در اسفند‌ماه سال جاری مجمع عمومی خانه سینما برای انتخاب هیئت‌مدیره تازه برگزار شود. به‌ نظر می‌رسد ستایش از دولت گشاینده قفل‌های خانه سینما بیش از آنچه واقعی و درخور شأن نهاد مدنی خانه سینما بود به انفعال و کوتاه‌آمدن از اصل مهم مطالبه‌گرایی صنف در برابر مدیریت عالی سینما، انجامید. به‌شخصه به عنوان یک دانشجوی علوم سیاسی بر این باورم راه توسعه کشور (مردم سرزمین ایران) نهادینه‌شدن حضور مؤثر نهادهای مدنی در میانه مردمان و دولت است! خانه سینما در دوره پرفرازونشیبش اکنون واجد گنجینه‌ای ارزشمند از خواسته‌های با برنامه و مطالبات معین برای بهبود کسب‌وکار سینمایی است اما حضور بیش از حد دولت (به مفهوم کلی حاکمیت) در کسب‌وکار سینما مانع از تعالی و شکوفایی این جوان رعنا شده است. براین‌اساس انتخاب نمایندگان اصناف (هیئت‌مدیره خانه سینما) بسیار بر پیشبرد مطالبات سینماگران مؤثر است. هیئت‌مدیره‌ای مطالبه‌گرا که بهادادن حقیقی (و نه احترام دیپلماتیک) به حضور نمایندگان اصناف در مجامع و شوراهای تصمیم‌ساز و تشکیل سازمان نظام سینمایی بدل از سازمان سینمایی دست‌ساز شمقدری را راه‌گشای تعالی سینمای ایران بداند و شجاعانه بر اهدافش پای بفشرد و از سرزنش سرزنش‌کنندگان و طعن طاعنان نهراسد!

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.